NAMUSLU OLMAK NE DEMEK?
Sosyal psikolojide bazı araştırmacılar, namus kavramının farklı kültürlerde farklı anlamlar içerdiğini öne sürerek sözcüğün tanımlanmasında kültürlerarası bazı ayrışmalar önermişlerdir. Literatürde bazı ülkelerin kültürü "namus kültürü", "onur kültürü" olarak ele alınırken, başka bazı ülkeler "görünür imaj kültürü" olarak adlandırılmaktadır.[1]
Yunanistan, Kıbrıs, İtalya, İspanya, Türkiye, Orta Doğu ve Arap ülkeleri, Latin ve Güney Amerika kültürleri namus kültürü olarak ele alınır. Bu ülkelerde namus, bireyin kendisinin ve diğerlerinin gözündeki değeridir ve Türkiye’deki "onur" mefhumu ile yakından ilgilidir. Namus kültürlerinde prestij ve saygı zor kazanılır ama kolaylıkla kaybedilir. Namusluluk ya da sözkonusu ülkelerdeki algılanışıyla onurlu oluş, bireyin sadece kendisinin değil, toplum içinde ailesinin konumu ve özsaygısı ile de ilgilidir. Bu geleneksel toplumlarda kadınlar genellikle erkeğe bağımlı oldukları için ailenin namusu açısından kadının davranışları büyük önem taşır. Kadınların cinsel hareketleri sosyal kurallara ters düşerse tüm ailenin namusunun zarar gördüğü ve lekelendiği düşünülür.
Onur kültürü olarak bilinen Amerika ve bazı Batı ülkelerinde her bir insanın doğumla beraber sahip olduğu içsel bir değerliliği olduğu kabul edilir.
Asya ülkeleri ve Asyalı Amerikalılar ise görünür imaj kültürüne sahiptir. Bu kültürlerde benliği dışarıdan tanımlamaya öncelik verilir. Bireyin toplum içindeki konumu çok önemli görülür. Namus diğerlerinin değerlendirmesiyle önem kazandığı için imaj kültürü ve namus kültürü birbirine benzer, ancak görünür imaj kültüründe uyum önemli iken namus kültürü benzer statüdeki bireylerin statü yarışını içerir.[1]
Ahlak ve namus.
Namus ve ahlak normlarının prososyal işleve sahip olduğu düşünülür. Çünkü gerek kişiler arası, gerek gruplar arası ilişkilerde işbirliğini sürdürmenin belirli normlara uyumla mümkün olduğu varsayılır. Başka bazı durumlarda da namus ve ahlak normlarının içerikleri birbiri ile çatışma halindedir.[4] Namus kültüründe namus normları gereği kişinin kendisinin ya da ailesinin namusuna zarar verilmesi durumunda şiddete başvurulması olağan yani ’normal’ kabul edilir. Namusu kaybetmek utanç duygusu doğurur ve telafi edici davranış olarak intikam ya da namusu temizleme düşüncesi ortaya çıkar. Halbuki ahlak normları çatışmadan kaçınmayı hedefler.