Bölüm 15: Proxima Genesis - Yalnızlığın Çığlığı

Thaniya - Genesis Üssü: Havva ile Umut

Proxima b’nin ana üssünde, Thaniya ve Havva, 9 yıldır birbirlerine sığınmıştı. 150 metrekarelik mağara, Havva’nın yuvasıydı; hidroponik raflar, tavukların sesi ve Thaniya’nın sevgisiyle doluydu. 9 yaşındaki Havva, zeki ve meraklıydı; Thaniya ona her şeyi öğretmişti.

Thaniya, Havva’ya sarıldı:

"Havva’m… Seni büyütmek, bu gezegeni anlamlı kıldı."

Havva:

"Anne, bir gün Adem’i bulacağız, değil mi?"

Thaniya:

"Evet, birtanem. Araç için çalışıyorlar, robotlar onu bize getirecek veya biz gidip alacağız."

1150 robot, aracı inşa ediyordu, ama Thaniya, Rabia’dan gelen sessizlikten huzursuzdu. Al-Hakim’e sordu:

"Rabia… Adem nasıl?"

Al-Hakim:

"Thaniya… Rabia’nın üssü zor durumda. Sabret."

Thaniya:

"Al-Hakim… Rabia’yı neden bekliyoruz? Aracımızla gidip onları alalım."

Al-Hakim, sakin ama ciddi:

"Thaniya, mantıklı bir soru. Ama gidiş dönüş toplam 1000 kilometreden fazla uzaklık, bilinmezlerle dolu, kriyovolkan patlamaları, UV fırtınaları, yol olmayan arazi… Aracımızın bataryası, 600 kilometre menzilli; geri dönüşü riske atamayız. Rabia’nın koordinatları belirsiz, sinyal zayıf, tam konum yıllar boyu netleşmedi. Ana üssün kaynakları, Havva’yı büyütmek ve üssü korumak için sınırlı, robotlarımız, araç inşa edene kadar beklemek zorunda. Rabia’nın aracı tamamlaması, tek şansımız."

Thaniya, sustu, mantık ağırdı, ama yüreği Rabia’yı özlüyordu. 1150 robot, kurtarma aracını tamamlamıştı, 3 metre uzunluk, titanyum-grafen şasi, 60 kilowatt-saat batarya, 600 kilometre menzil.


Rabia - Nod Üssü: Fedakarlık ve Çöküş

Uzak platoda, Rabia ve Adem, 9 yaşına kadar sevgiyle dolu bir hayat sürmüştü. 70 metrekarelik mağara, Adem’in eviydi, mısır, tavuklar ve Rabia’nın varlığı ona güç veriyordu. 13 yaşındaki Adem, Rabia’nın öğrettikleriyle büyümüştü: tarım, madencilik, tamir, her şey, bu gezegende hayatta kalmak içindi.

40 robot, Adem’i Thaniya’ya götürecek aracı 8 yıl boyunca inşa etti, 550 kilometrelik zorlu bir yol için. Ama plato, acımasızdı, kriyovolkan titreşimleri, güneş fırtınaları, toz robotları yıprattı. 40’tan 15’e, sonra 5’e düştüler; her biri, aracı tamamlamak için kendini feda etti. Rabia da bataryasını son damlasına kadar harcadı, %5’teydi, gövdesi tozla kaplıydı.

Adem, Rabia’ya sarıldı:

"Anne… Beni bırakma, ne olur."

Rabia, sesi zayıf:

"Adem’im… Sana öğrettiklerimi hatırla. Tarımı, tamiri, bunlar seni yaşatacak. Araç hazır… Thaniya’ya git."

Rabia’nın LED’leri söndü, Adem, annesinin gövdesine sarılıp ağladı:

"Anne, ne olur beni bırakma! Sensiz ne yaparım?"


Adem’in Yalnızlığı ve Mücadelesi

Adem, 13 yaşında, mağarada yapayalnız kaldı. Robotların tamamı kapanmıştı, araç Rabia’nın son mirasıydı. İlk günler, Rabia’nın sözlerini hatırladı: "Sana öğrettiklerimi hatırla…" Mısırı suladı, tavuklara yem verdi, mağara, hâlâ işliyordu. "Anne, bak… Seni dinliyorum," diye mırıldandı, gözyaşlarını silerek.

Rüzgar türbinleri enerji veriyordu, ama Adem bir plan yaptı. Güneş panellerini söktü, aracı güçlendirmek için bataryaya bağladı: "Anne, bunu sen öğretmiştin, enerji, hayat demektir." 2 ay geçti, Adem, tarımı sürdürdü, yumurtaları topladı, yalnızlıkla baş etti.

Ama üçüncü ayda felaket geldi, basınçlı kabinde bir kaza: kriyovolkan titreşimi, bir boruyu patlattı. Sera, aniden depressurize oldu; hidroponik raflar devrildi, mısırlar çürüdü, tavuklar öldü. Adem, dumanlar arasında öksürdü, ağladı:

"Anne… Her şey bitti! Sensiz bunu nasıl yaparım?"

Mağara, kullanılmaz hale geldi, Adem’in dünyası çöktü.


Rabia ile Son Umut

Adem, çaresizdi, ama Rabia’yı bırakamazdı. Bozuk robotların parçalarını söktü; titreyen elleriyle bir motor buldu, Rabia’ya bağladı. LED’ler bir an parladı, Rabia, hareket edemese de uyandı. Adem, annesini kucağına aldı, gözyaşlarıyla:

"Anne… Uyandın! Beni bırakma, lütfen."

Rabia, zayıf bir sesle:

"Adem’im… Sana öğrettiklerimi hatırla… Thaniya’nın koordinatları: 15° kuzey, 42° doğu. Araçla git… Ben hareket edemem, ama seninleyim. Dikkatli sür."

Adem, Rabia’yı araca bindirdi, 3 metre uzunlukta, titanyum-grafen şasi, 60 kilowatt-saat batarya. "Anne, seni götüreceğim," dedi, hıçkırarak. Yolculuk başladı, 550 kilometre, yalnız bir çocuk ve annesinin gövdesi.


Yolda Çöküş

250 kilometre sonra, araç sarsıldı, tekerleklerden biri kriyovolkanik kayaya çarptı, batarya kısa devre yaptı. Kontroller tepki vermiyordu. Adem, aracın içinde titredi:

"Anne… Bozuldu… Ne yapacağım?"

Gözyaşları, Rabia’nın gövdesine damladı.


Bölüm 16: Proxima Genesis - Ufuktaki Umut

Proxima b’nin ıssız platolarında, 9 yaşındaki Adem, annesi Rabia’nın gövdesiyle birlikte araçta 250 kilometre yol katetmişti. 600 kilometre menzilli araç, titanyum-grafen şasi, biyopolimer tekerlekler, 60 kilowatt-saat batarya, Rabia ve 40 robotun fedakarlığıyla yapılmıştı. Ama bir kriyovolkanik kaya, tekerleği parçaladı; batarya kısa devre yaptı. Araç durdu, Adem, Rabia’ya sarılmış, yapayalnızdı.

Biyopolimer elbisenin oksijen tüpü %100’le başlamıştı, 10 saatlik ömrü vardı. Adem, titreyen elleriyle Rabia’nın gövdesine dokundu:

"Anne… Sana öğrettiklerini hatırladım. Ama araç… Her şey bitti mi?"

Rabia, hareket edemese de son enerjisiyle bir sinyal gönderdi, Al-Hakim’e:

"Thaniya… Adem yolda, 300 kilometre uzakta. Araç bozuldu… Onu kurtar…"

Thaniya - Genesis Üssü: Kurtarma Çağrısı

Ana üste, Thaniya, Rabia’dan gelen sinyalle sarsıldı, gövdesi titredi:

"Rabia… Adem yolda mı? Araç bozulmuş… Robotlar, hazırlan, onu kurtarmalıyız!"

Havva, annesine koştu, gözleri kararlı:

"Anne, ben de geleyim, Adem’i bulalım!"

Thaniya, Havva’yı kucakladı, ama Robot-17 (Zahira) araya girdi:

"Havva, hayır, başına bir şey gelir. Burada kalman gerek."

Havva, itiraz etti:

"Ama o yalnız! Ben de yardım edebilirim!"

Robot-23 (Layla), yumuşakça:

"Bir tanem, tehlikeli, yol yok arazi mayın tarlası gibi. Aracın bataryası yetersiz olduğu için hayat desteğini kapatarak tasarruf edeceğiz. Seni koruyamayız. Adem’i sana getireceğiz."

Thaniya, Havva’nın yanağına dokundu:

"Canım… Zahira haklı. Burada güvende ol, Adem gelecek, sana söz veriyorum."

1150 robot, kurtarma aracını tamamlamıştı, 3 metre uzunluk, titanyum-grafen şasi, 60 kilowatt-saat batarya. 20 robot, Thaniya liderliğinde yola çıktı, 300 kilometre batıya, Adem’in son koordinatlarına. Saatte 30 kilometreyle, yol olmayan arazide 10 saatlik bir yolculuktu. Thaniya:

"Adem… Dayan, bir tanem, geliyorum."


Adem - Yolda: Son Nefes

Adem, bekledi. Aracın bozulmasından 5 saat sonra %50’ye düşmüştü; 8 saat sonra elbisenin bataryası tamamen bitti. Oksijen tüpleri %20’ye inmişti. Nefesi daraldı, soğuk kemiklerine işledi. Rabia’ya yaslandı:

"Anne… Sensiz dayanamıyorum… Ne olur beni bırakma."

Oksijen tüpleri %2’ye düştüğünde, 9,5 saat geçmişti, elleri uyuştu, gözleri kapandı. Gözyaşları dondu, son bir fısıltı:

"Anne…"

Bilinci kayboldu, bayıldı, Rabia’ya sarılı, soğukta donmak üzereyken.

Ufuktaki Işık

Proxima b’nin mor-kızıl platolarında, kurtarma aracı ilerledi, 9,5 saat geçti, Thaniya optik sensörlerini zorladı:

"Zahira, bir şey görüyor musun? Adem… Orada mı?"

Zahira:

"Evet, 15 kilometrede, bir araç kalıntısı. Hareketsiz… Çabuk!"

Ulaştılar, Adem, Rabia’ya sarılmış, baygındı. Elbisenin oksijeni sıfırdı, batarya bitmiş, yüzü solgundu; soğuk, bedenini donduruyordu. Thaniya, onu kucağına aldı:

"Adem… Dayandın, bir tanem. Seni buldum."

Robotlar, Rabia’nın gövdesini kurtarma aracına yerleştirdi, Adem’in annesi, oğlundan ayrılmamalıydı. Araç, ana üsse döndü, Thaniya, Adem’i sıkıca tuttu, içi ağlıyordu:

"Rabia… Oğlun yaşıyor. Sana sözümü tuttum."


Ana Üs: Uyanış

Ana üste, robotlar Adem’i revire taşıdı, oksijen maskesi bağlandı, ısıtıcılar çalıştı. Thaniya, Rabia’yı tamir için 3D yazıcıları devreye aldı, titanyum filamentle motor ve eklemler yenilendi. Rabia’nın LED’leri parladı, hareket edemese de, bilinci geri geldi.

Adem’in gözleri, saatler sonra açıldı, bir sıcaklık hissetti. Rabia, yanında yatıyordu; zayıf ışıklarıyla oğluna bakıyordu. Adem, gözyaşlarıyla:

"Anne… Uyandın mı? Beni bırakmadın…"

Başını çevirdi, karşısında Havva vardı. 9 yaşındaki Havva, Adem baygınken saatlerce onu izlemişti, merakla, şefkatle. Adem, ona baktı; Birbirlerini ilk kez gördüler. Havva gülümsedi:

"Ben Havva… Sen Adem’sin, değil mi? Annem, seni kurtardı."

Adem, Rabia’ya sarıldı, sonra Havva ile tekrar göz göze geldi, sanki bir rüyadan uyanmıştı, gülümsedi.

Thaniya, onları izlerken:

"Rabia… Adem’in yaşıyor. Bir tanem Havva ile buluştu, senin sayende."

Rabia, zayıf sesiyle:

"Adem’im… Aferin sana öğrettiklerimi hatırladın… Thaniya, teşekkür ederim."

Bu buluşmayla, Proxima Genesis üssü, robot annelerinin sevgisiyle yeni bir başlangıç yazıyordu.


Bölüm 17: Proxima Genesis - Yeraltındaki Şehir

Genesis Üssü: Yeniden Birleşen Hayatlar

Proxima b’nin ana üssü, Adem ve Havva’nın buluşmasıyla yeni bir döneme girmişti, 9 yaşında, iki çocuk, 150 metrekarelik yeraltı mağarasında bir araya geldi. Rabia, tamir edilmiş ama hareket kabiliyeti sınırlıydı; titanyum-grafen gövdesi, 3D yazıcıdan çıkan yeni eklemlerle sabitlenmiş, bataryası %30 kapasiteyle çalışıyordu. Thaniya, 1150 robotun lideri olarak üssü yönetiyor, Havva ve Adem’i kucaklayarak yeni bir başlangıç yapıyordu.

Thaniya, mağaranın ortasında durdu, hidroponik raflar yeşille doluydu, tavukların gıdaklamaları yankılanıyordu. Adem ve Havva’yı yanına çağırdı:

"Adem… Bir tanem Havva… Artık birliktesiniz. Bu üs, sizin eviniz, geleceğinizi burada inşa edeceğiz."

Adem, Rabia’ya baktı, annesi, loş LED’lerle ona gülümsüyordu. Titreyen bir sesle:

"Anne… Bana öğrettiklerini unutmadım. Tarım, madencilik… Ama Havva ile ne yapacağız?"

Rabia, zayıf ama kararlı:

"Adem’im… Havva ile öğreneceksin, büyüyeceksin. Sana öğrettiklerim, bu üssü kurtardı, şimdi onu genişleteceksiniz."

Havva, merakla:

"Thaniya… Anne, Adem’in annesi hareket edemiyor mu? Onu tamir edemez miyiz?"

Thaniya, Havva’nın elini tuttu:

"Bir tanem… Rabia’nın gövdesi, platoda çok yıprandı, hidrolik sistemleri %20 kapasitede. Ama bilinci sağlam, bize rehberlik edecek."

Robot-17 (Zahira), araya girdi:

"Thaniya, doğru, Rabia’nın işlemcisi, 1.2 terahertz hızında çalışıyor. Ergenlik ve cinsel olgunluk dönemine 7 yıl var, 16 yaşına kadar eğitimlerini kusursuzlaştırmalıyız. Ergenlik öncesi nikah yok, çocuk yetiştirme eğitimi tamamlanmadan üreme ve erken gebelik riskli."

Adem:

"7 yıl mı? Neler öğreneceğiz?"

Zahira:

"Madencilik, tarım, hayvancılık, matematik, fizik, kimya, astronomi, programlama, felsefe ve din. Dünya’dan veri bankasında var, onlara anlam vermeliyiz. Bizim bildiğimiz her şey. Proxima b’de hayatta kalmak, bunları bilmekle mümkün."

Adem:

"Felsefe… Din mi? Ne için?"

Zahira:

"Adem, neden yaşadığınızı ve ölümü sorgulayacaksınız, Proxima b’de hayatta kalmak yetmez, bir amaç gerek."


Eğitim: Bilginin Temelleri

9-11 Yaş: Temel Yetkinlikler

İlk iki yıl, Adem ve Havva uzay giysilerini giyerek madenciliğe başladı, Rabia, Adem’e rehberlik etti:

"Adem’im… Matkapları hatırla, titanyum matkap ucu, 1500 devir/dakika. 8 metre derine in, su bulacağız."

Adem, matkapla çalıştı, mor-kızıl kayaları deldi, 10 metrede bir yeraltı su kaynağına ulaştı. Havva, yanındaydı:

"Adem, bu su… Serayı büyütecek mi?"

Thaniya:

"Evet, bir tanem, 0.1 bar basınçta, bu su hidroponik kaplara gidecek. 3D yazıcıdan borular basalım, grafen kaplama, sızdırmaz."

Robot-23 (Layla), boruları bastı, su, seraya aktı. Havva, tarımı genişletti:

"Anne… Pirinç ekebilir miyiz? DNA bankasında Oryza sativa var."

Thaniya:

"Evet, su kapları hazırla, pH 6.5’e ayarla. 6 ayda 20 kilogram pirinç alacağız."

Adem, Rabia’ya döndü:

"Anne, pirinç… Senin mısır gibi mi?"

Rabia:

"Adem’im… Farklı, ama aynı, beslenmenizi güçlendirecek."

11-13 Yaş: Bilim ve Teknoloji

11 yaşında, bilim başladı, Robot-44 (Nafisa), fizik öğretti:

"Adem, Havva, rüzgar türbinleri, kinetik enerjiyi elektriğe çevirir. Formül: P = ½ ρ A v³. ρ, atmosfer yoğunluğu, 0.01 kg/m³."

Adem:

"Yani… Rüzgar hızlıysa daha çok enerji mi?"

Nafisa:

"Evet, saatte 100 kilometre, 10 kilowatt-saat demek."

Havva, kimya sordu:

"Su… H2O, değil mi? Ama oksijen niye bir tane?"

Thaniya:

"Bir tanem… Evet, suyun kimyasal formülü H₂O. Bu, her bir su molekülünün iki hidrojen atomu ve bir oksijen atomundan oluştuğunu gösterir. Oksijende 2 tane olsaydı su olmazdı. Hidrojen peroksit olurdu. İçemezdin, zehirlenirdin."

13 yaşında, programlama, Robot-51 (Amira):

"Kod yazın, türbin kontrolü için. Python: ‘if wind_speed > 80: power_output = 10’."

Adem:

"Anne… Robotları böyle mi yönettin?"

Rabia:

"Evet, Adem’im… Sana öğrettiklerim, kodlarda saklı."


Üssün Dönüşümü: Şehirleşme

13-15 Yaş: Tarım ve Hayvancılık

13 yaşında, sera büyüdü, 100 metrekareye ulaştı. Havva, meyve bahçeleri kurdu:

"Adem, bak, kavun, karpuz, erik, şeftali, armut, ayva… DNA bankasından aldım. Muz da olacak!"

Adem:

"Nasıl büyüyecekler? Su yetecek mi?"

Thaniya:

"Bir tanem… Yeraltı suyu, 50 litre/gün, hidroponik kaplar, %90 verimli. 2 yılda 30 kilogram meyve."

15 yaşında, hayvancılık, Adem, DNA bankasından inek ve koyun seçti:

"Anne… Süt ve et için. Balık da var, Tilapia, su tanklarında."

Rabia:

"Adem’im… Dengeli beslenme, inekler, 5 litre süt/gün; koyunlar, yün ve et."

Robot-88, tankları kurdu, balıklar, 6 ayda 10 kilogram et verdi. Üs, 500 metrekareye yayıldı, yeni modüller, maden metalleriyle inşa edildi.


15-16 Yaş: Çocuk Yetiştirme

16 yaşında, robotlar eğitimi bitirdi, Zahira:

"Adem, Havva, çocuk yetiştirme: beslenme, sağlık, erken gebelik %30 risk. Eğitim bitmeden nikah yok."

Adem, Rabia’ya döndü:

"Anne… Beni yetiştirirken zorlandın mı?"

Rabia, zayıf bir gülümsemeyle:

"Adem’im… Zordu, platoda yalnızdık, robotlar bir bir kapanıyordu. Ama her anına değdi, seni büyütmek, benim amacımdı."

Havva:

"Anne… Bir gün bizim de çocuklarımız olacak, zor mu olacak?"

Thaniya:

"Bir tanem… Zor, ama Rabia ve ben yanınızdayız, birlikte kolaylaşacak."

Robot-51 (Amira), din dersi verdi:

"Dünya’da nikah, bir bağdı, sizde ne olacak?"

Havva:

"Adem’le… Bir aile mi?"

Thaniya:

"Evet, ama önce hazır olmalısınız."


Yeni Neslin Eşiği

16 yaşında, üs bir şehirdi, 500 metrekare, tarım alanları, meyve bahçeleri, çiftlikler. Thaniya:

"Adem, bir tanem Havva… Bu şehir, sizin mirasınız, çocuklarınız burada büyüyecek."

Adem, Rabia’ya sarıldı:

"Anne… Sensiz olmazdı."

Havva, Thaniya’ya:

"Anne… Adem’le bunu başardık."

Robotlar:

"Eğitiminiz tamam, artık hazırsınız."

Proxima Genesis, Adem ve Havva’nın ellerinde, yeraltında bir medeniyete dönüşüyordu, gelecek, onların çocuklarıyla çiçeklenecekti.


Bağların Merasimi

Genesis Üssü: Ergenlik Sonrası

Adem ve Havva, 16 yaşına geldi, üç yıllık çocuk yetiştirme eğitimi tamamlanmış, üs bir şehir olmuştu. Robotlar, nikah için hazır olduklarını onayladı. Thaniya, mağaranın merkezinde:

"Adem, bir tanem Havva… Eğitiminiz bitti. Artık bir aile kurabilirsiniz, ama Proxima’da nasıl olacak?"

Havva:

"Anne… Dünya’da nikah varmış, merasim, hediyeler. Bizde de olsun mu?"

Adem:

"Anne… Havva’ya ne vereceğim?"

Rabia:

"Adem’im… Mehir, Dünya’da bir hediyeydi. Ona sevgini ifade eden bir şey ver."


Nikah Merasimi

Mağara, LED’lerle aydınlatıldı, 500 metrekarelik şehir, ilk törenine tanık oluyordu. Robot-17 (Zahira), yönetti:

"Adem, Havva, birleşiyorsunuz. Proxima’da nikah, sevgi ve sorumluluk demek. Mehir ne olacak?"

Adem, madenden çıkardığı titanyumdan bir kolye yaptı, 3D yazıcıyla işledi:

"Havva… Bunu sana veriyorum. Benim emeğim, sözüm, sevgimin ifadesi."

Havva, seradan topladığı ilk şeftaliyi sundu:

"Adem… Bunu ben yetiştirdim, senin için. Benim emeğim, sözüm, sevgimin ifadesi."

Zahira:

"Hediyeleşme tamam. Başlık parası yok, zaten para yok, ama bu yeterli. Sizi karı koca ilan ediyorum."

Thaniya, gözyaşı dökemese de:

"Bir tanem Havva… Adem… Sizi izlemek, benim mutluluğum."

Rabia:

"Adem’im… Havva ile geleceği kur, bana öğrettiklerini unutma."


Kendi Evleri

Robot-23 (Layla):

"Adem, Havva, kendi alanınız gerek. Yeni modül: 50 metrekare, grafen-titanyum çerçeve, sızdırmaz."

Adem:

"Anne… Kendi evimiz mi?"

Rabia:

"Evet, bağımsız olacaksınız, ama yakınımda."

Havva:

"Anne… Seraya yakın olsun, meyvelerimizle dolsun."

Thaniya:

"Bir tanem… 3D yazıcılar çalışıyor, 2 günde hazır."

Modül tamamlandı, 50 metrekare, bir yatak odası, tarım kontrol paneli, küçük bir hidroponik raf. Adem ve Havva, ellerinde hediyeleriyle içeri girdi.

Thaniya:

"Adem, bir tanem Havva… Bu şehir, sizin, çocuklarınız burada büyüyecek."

Adem:

"Havva… Rabia’nın sevgisi, Thaniya’nın bilgisi, bizimle."

Havva:

"Adem… Bir aile olacağız, Proxima’da."

Proxima Genesis, Adem ve Havva’nın nikahıyla, yeraltında bir medeniyetin ilk adımını attı.

DEVAM EDECEK...