Fukara bir akıldı benimkisi. Kalbim adımlarımdan önce sana varmış, ruhum bedenimden firar etmiş, çoktan senin olmuştu, senden habersiz. Gözlerimin içinde kayboluyorsun diye yüreğim vatanın olacak; sesim ruhunu sarıp sarmalıyor diye bedenin de yanımda olacak sanıyordum. Bilemezdim senin hayat standartlarının benim duygularımdan daha ağır basacağını... Bilemezdim kirli tohumların sende filizleneceğini... Duyguların bu kadar kalleş olabileceğini sayende öğrendim. Senin aklın galip çıktı bu savaştan benimse kalbim!

Doğrusu gidişin çok koydu. Ben hâlâ ben olamadım. Ruhumu kanattığın hançer her baktığım yerde karşıma çıkıyor, hâlâ her masum ve güzel yüzde seni görüyorum. Tesellisi zor oldu bu paramparça gönlümün!

Lastikleri patlak, benzini bitik, koltukları deforme olmuş, motoru ömrünü doldurmuş, direksiyonu yanlış ellerde ve yoldan çıkmış bir araba düşün! İste ben de böyle kör, topal yaşıyorum be sevgili...


Ethem BABRAK