Günümüz İslam Anlayışı Üzerine Düşüncelerim

Ben, inandığım dini sadece bir inanç sistemi olarak değil, hayatın her anına dokunan bir bilinç, bir ruh hali ve bir yaşam felsefesi olarak görüyorum. İslam, benim için yalnızca namaz kılmak, oruç tutmak ya da belli ritüelleri yerine getirmek değil; insan olmanın, vicdanlı olmanın, merhametli ve adaletli yaşamanın en güçlü rehberi. Ama ne yazık ki, günümüzde dinin özünden uzaklaşıp şekilciliğe hapsolduğu bir anlayışla da karşılaşıyoruz.

Bazen etrafıma baktığımda, dinin gerçekten nasıl yaşandığını değil, nasıl gösterildiğini önemseyen insanları görüyorum. İslam, bizlere en başta dürüst olmayı, merhametli olmayı, adil olmayı öğütlüyor ama bunlar çoğu zaman geri plana atılıyor. Müslümanım diyen birinin kalbinde kibir, dilinde yalan, davranışlarında haksızlık varsa, bu nasıl bir Müslümanlıktır? Dışarıdan bakıldığında dindar görünen ama iç dünyasında adaletten, sevgiden ve vicdandan uzaklaşan insanlara üzülüyorum. Çünkü İslam, yalnızca bir kimlik değil, bir yaşam tarzıdır. Ve o yaşam tarzı, yalnızca camilerde, dualarda değil; bir çocuğun başını okşamaktan, bir yetimi sevindirmekten, bir haksızlığa karşı ses yükseltmekten geçer.

Günümüz dünyasında, teknoloji ve modern hayat ile din arasında sıkışmış bir nesil görüyorum. Bir yanda sosyal medya üzerinden din anlatanlar, diğer yanda hayatına dini yerleştirmekte zorlanan insanlar… Bilgiye ulaşmak hiç bu kadar kolay olmamıştı ama sahih bilgiyle yanlış bilgi de hiç bu kadar iç içe geçmemişti. Herkesin İslam hakkında konuştuğu ama çok az insanın gerçekten yaşadığı bir dönemden geçiyoruz. Sosyal medyada İslam adına bir şeyler paylaşmakla, gerçekten İslam’ı yaşamak arasında büyük bir fark var. Bir insan, paylaşım yaparak kendini dindar hissedebilir ama önemli olan paylaşımın değil, davranışların dindarlığıdır.

Aileler bile değişiyor. Eskiden aynı sofraya oturduğumuzda göz göze gelir, sohbet eder, hayatın içinde birbirimize dokunurduk. Şimdi ise herkes elinde telefon, aynı evin içinde birbirinden kopuk, yüz yüze bakmadan günlerini geçiriyor. Aile içindeki bu uzaklaşma, aslında toplumsal bir kopuşun küçük bir yansıması. Bir Müslüman olarak, önce ailemize, sonra çevremize ve en önemlisi kendimize karşı sorumluyuz. Ama ne yazık ki bu sorumluluğu da unutuyoruz. Dini yalnızca ibadetlerden ibaret sanıp, insan ilişkilerinde, sosyal hayatta, iş hayatında ona yer vermiyoruz.

Ben İslam’ı yaşamanın, onu hayatın her alanında hissetmek olduğunu düşünüyorum. İslam, bir kimliğe sahip olmak değil, o kimliği hakkıyla taşımaktır. Eğer bir Müslüman olarak dürüstlükten uzaklaşıyorsam, merhametten yoksunsam, haksızlık karşısında sessizsem, o zaman ben gerçekten Müslüman gibi yaşamıyor muyum?

Bu yüzden kendi içimde bir sorgulama yapıyorum. Ben gerçekten İslam’ı yaşıyor muyum? Sadece öğrendiklerimi mi uyguluyorum, yoksa hissettiklerimi mi? Yalnızca şekilsel ibadetlerle mi yetiniyorum, yoksa İslam’ın bana kattığı ahlaki ve vicdani değerleri hayatıma dahil edebiliyor muyum? İşte bu sorular, her gün kendime sormam gereken sorular.

Ben, İslam’ı kalbimde taşımak istiyorum. Onu yalnızca namazda değil, insanlara karşı davranışlarımda, vicdanımda, adalet anlayışımda yaşamak istiyorum. Dindarlığımı gösteriş için değil, ruhuma işlediği için hissetmek istiyorum. Çünkü İslam, bir etiket değil, bir yaşam şeklidir. Ve ben, bu yaşamı hakkıyla yaşayabilmek için her gün kendimi sorgulamaya devam edeceğim…

Arzu ZÜNGÜR