Eli kulağında...
Gelir birazdan akşam,

Sessiz sedasız çıkar gelir akşam güneşi.
Veda etmek için ömürden...

Her gidiş bazılarımızı bir arpa boyu, bazılarımızı kilometrelerce daha yaklaştırırken sona,
bazılarımızın da belki son akşamı olur.

Aslında çok yakın.
Bizim uzun zannettiklerimiz...

Üzmeyelim birbirimizi, belki bu hafta son haftamız olabilir bizim.
Belki son merhabamız...
Belki son tokalaşmamız...
Belki son bakışlarımız olabilir birbirimize.

Sonra pişmanlıklar başlıyor hayatımızda.
Çok mu zordu? Son bir kere hastane köşesinde ziyaret edip geçmiş olsun diyebilmek.

Çok mu zordu? Haydi gidemedin, bir telefonla helallik dilemek.
Çok mu zordu kusuruma bakma, özür dilerim diyebilmek.

Çok zordu değil mi?
Dağları delmekten, sırtında taşımaktan, okyanusları yüzüp karşıya geçmekten daha zordu değil mi?

Bari gidenler gitti
Geride kalanlarla helalleş, var sarıl iki damla göz yaşı dök.
O zaman göreceksin rahatlama nedir, kalp huzuru nedir, çiçeklerin kokusu nasıl bir şey o zaman anlayacaksın.

Amma zor.
O nefis denen zalim varya, işte o zalim. Koca orduları mağlup edersin de o nefse karşı mücadele etmek çok zordur.

Ne mutlu o kişilere ki nefsi alt edebilmişlerdir.

Selam ve dua ile