Umut yağmurları


Üryan kelimelerimin belinden tuttum gecenin tik toklarında,
Kimi masum ve ürkek
Kiminin boynunda kırık inciler.
İdam sehpasına yürürken kirpiklerinin arasında konaklayan yaşlar dile geldi;
“Öyle değersiz değildik aslında, her yangınlarınızda sevinçlerinize meze yaptınız.
Umudun yağmurlarını küle döndürdünüz.
Şimdi söyle sevdiceğim;rengim bulandı. Gözlerimi kan bürüdü.
Oysa güzelliğe sevdalı, iyiliğe, sevgiye aşık ruhum vardı. Yaktınız da küllerimi yokluğa serpiştirdiniz.”

Sonra ne mi oldu?
Boğazım düğümlendi, nutkum tutuldu.
Kalemin sesi kesildi. Ben bütün kesik seslere inat, kağıtları dolduramayan yüreğime, kalem tutamayan ellerime rağmen bir umut yağmuru gönder rabbim diyorum.

Kalp hazana düçar, yapraklarını döküyorsa; ufukta bir bahar vardır elbet diye niyazımı şimdilerde göklere uçuruyorum.

Her geceyi sehere, her kışı bahara gebe belledim. Bir çay sıcaklığından öteydi yüreğimin sıcaklığı.
Parmaklarımın ucuyla dokunmak,sözcüklerimle okşamak şiarıyla yola çıkmıştım körpe yaşlarda.
Kalemin tenine sarılmak, hiç bırakmamak ta on bir, on iki yaşlarına iniyorken,rüzgarın kuyruğuna takıldı gitti. Bir çırpıda yuttu yılları.
Hiç bir zaman güzele doğruldu, güzel kelamlar doğurdu demedim kalemim için.
Yazmak içinde yazamam. Yürek kanalımın boşalacağı yerdeki süzgece takılanlarla idare ediyorum.
Sonu mu var? Yazınca ne oluyor? Kim okur senin yazdıklarını? Kim beğenir ki!
Kulaklarım tıkalı, en hasbi duygularımın sırtımdaki heybeden kanatlanmaları için ufak ufak yazmaya çalışıyorum.

Olmadığını bile bile, yazmak.
Çünkü yazmak her güne bir umut yağdırmaktır.

Hüzünü, acıyı, hazanı,sitemi, sevgiyi... ne yazarsan.
Her kelime, tümce kökeninde umudu barındırır.
Boş insan şeytanın oyuncağı olur.

Şimdi eteklerimize umut yağmurları yağsın.
Ve kalemin, kitabın dostluğu ile biz bu yağmurda ıslanalım. İliklerimize kadar kara bulutlara inat seherde yarınlar için bismillah diyelim.
Kirpiklerimizin arasındaki damlalara” sınavın zor sorularında bahanelere sığınma, sanır göster.Unutma, gözün görmesi, kirpiklerinin açılıp kapanması bile yarın için bir umutken”.