Bana göre dine, Allah’a, peygambere inanmayan bir insanın nasıl olduğunu size tarif edeyim. Şöyle basit bir örnek ile aslında bütün konuyu, varoluşu anlayabiliriz. Şimdi; Bir adam var ve bu adam bir mimar, kalkmış çok karmaşık fakat bir o kadar da basit bir labirent inşa etmiş. Labirentin bir orta noktası yani sonu var. Labirentin orta noktasına Seni götüren doğru yani basit ama manzarasız, bir de, yanlış yani karmaşık ama bol manzaralı yollar var. Fakat basit yoldan gidersen ortada seni bekleyen farklı bir son, yanlış yoldan gidersen yani karmaşık ama manzaralı olan yoldan gidersen ortada seni bekleyen farklı bir son var. Bunun üzerine bende gidiyorum bu labirenti inşa eden adamla oturup konuşuyorum. Labirentin nasıl inşa edildiğini öğreniyorum. Bu adam da bu labirenti nasıl inşa ettiğini ve yolların tarifini verdiği bir kitap yazdığını söylüyor ve Bu kitabı da bana veriyor. Ben de kitabı alıp senin yanına geliyorum. Sana diyorum ki bak içeri giriyorsun bu kitabı al içeride yolunu bulursun ve orta noktaya (son) vardığında kötü bir sonla karşılaşma diyorum . Sen de ya bırak şu kıtabı bu labirent milyonlarca yıldır yağmur suyu , deprem, rüzgar gibi etkenlerle var olmuş bir yapı, o elinde tuttuğun şey ise işe yaramaz bir kağıt parçası. İçeride doğru yada yalnış yol yok. Ben yolumu kendim çizerim diyorsun. Eee iş bu ya senden bir daha haber alamıyoruz. Doğru yolu buldun mu bilemiyoruz. Fakat yine de en iyisini umarak. Allah rahmet eylesin diyoruz.