KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1038 Okunma
- 11 Yorum
- 8 Beğeni
ÖĞRETMENİN GÜNLÜĞÜNDEN
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Öğretmenin günlüğünden
Minik elleri arasına aldığı iki yanağından süzülen damlacıkları,
yine çaktırmadan avuç içlerine silerken yakalamıştım,
sınıfın siyah tahtasına yazdıklarımı izlediğini.
Oysa tüm sınıfa;
"Tahtaya yazdıklarımı, sizlerde defterinize yazın" demiştim.
"Neden yazmıyor ki, neden sulu ve aktı akacak gözleri boş boş bakıyor tahtaya?”diyerek geçirdim içimden.
her zaman ilk o yazardı ve sorduğum sorulara ilk onun parmağı kalkardı.
Bazende bilerek istemezdim; zekası gözlerinden okunan bu ufak kızın sorularımı yanıtlamasını, diğer öğrencilere haksızlık olur diye düşünerek.
Diğerleride benim öğrencilerimdi anlayıp anlamadıklarından emin olmalıydım, sonuçta hepsinin hakkıydı öğrenmek.
Tam yirmisekiz öğrencim vardı. 1.sınıftan alıp 4.sınıfa kadar okutmuştum ve kendi öz çocuklarım kadar tanıyordum hepsini.
Zehra yı da; dört yıldır tanıyordum, düzenli ve temiz bir kızdı, köyde elektrik olmamasına rağmen gaz lambasının titreyen ışığında ödevlerini zamanında ve eksiksiz yapardı.
Arkadaşları sırayla okulda görev alsalarda; Zehra’yı daha sık, kitaplık, temizlik kolu ve sınıf başkanlığına seçerlerdi.
Teneffüslerde, çocuk oyunları( sek sek, beş taş, saklambaç v.s) yerine bir köşeye çekilip kitap okumaya özen gösterir arkadaşlarınıda okumak için teşvvik ederdi.
Sıralarında arasında dolaşırken çaktırmadan yaklaştım yanına...
Dayanamayıp sordum...
" Neden yazmadın kızım bir sorun mu var?"
Gözleri dolu dolu, elinde ki bitmiş hatta o kadar bitmiş ki tepesine, yolda bulduğu mermi kovanını geçirmiş olduğu kurşun kalemi gösterdi.
"Şey öğretmenim" dedi utana sıkıla!
“Dedeme uğrayacaktım ama derse geç kalırdım diye gidemedim”
-”neden dedenlere uğrayacaktın ki?”
“-yumurta alıp bakkaldan yerine kalem alacaktım da”dedi.
Zehra’nın anne babası yurt dışına çalışmaya gitmişlerdi ve kendi köyünde okul yoktu.
her gün bayır tepe beş kilometrelik yoldan okula geliyordu, yakın akrabaları ve dedesi okulun bulunduğu bu köyde yaşıyorlardı.
"Hadi git, bakkaldan kalem al gel" dedim, gizlice avucuna elli kuruşu koyarken.
İtiraz eder bakışlarına fırsat vermeden çabuk koş haydi diyerek göz kırptım susturdum sessizce! arkadaşları duyup onlardan utanmasın diye.
Gülümseyerek kalkıp hızlıca çıktı sınıftan ve on dakika sonra geldiğinde gözlerinin içi gülüyordu.
Bir hafta sonra masamdaki ders kitabının üzerine bırakılmış beş adet on kuruş vardı ve kimin bıraktığını tahmin etmem güç olmadı elbette.
Parayı cebime koyup akşam paydos saatini bekledim.
Diğer öğretmen arkadaşlarla okul bahçesinde volta atıyordum ki yine Zehra yı aynı köşesinde kitap okurken ve sayfaların arasından ürkek ürkek bana baktığını gördüm ve hiç oralı olmadım.
(Sanırsam o da,iade ettiği parayı kabullenip sessizce aldığımı sanıyordu)
Ders bitip paydos saati geldiğinde, müdür odasına çağırıp parayı geri almasını söylediğiğimde
"Olmaz öğretmenim, o gün kabul ettiğimde içimden ödünç olarak geçirmiştim yoksa almazdım" dedi.
" hediyem olsun, yine kalem defter al, senin gibi başarılı çocuğun derslerden geri kalmasına gönlüm razı olamaz"diyerek zor ikna ettim.
O gün, daha; 4. Sınıfa giden bir kız çocuğunun onurlu duruşuna şahit olmuştum hali tavrı mahçubüyeti; üzdüğü kadar gururlandırmıştıta beni.
“Bu kızın mutlaka okutulması lazım” dedim içimden.
İlk aklıma gelen,bu gibi çocukların gelecekte ülkemdeki insanlara büyük faydalarının olacağını düşünmüştüm.
Yurt dışında olan anne babası; Zehra’nın başarısından bihaberdiler çünkü.
Mutlaka okutulmalıydı, dürüst, sevgi dolu alçak gönüllü bu kız çocuğu mutlaka..
Ertesi yıl tayin olacaktım, 1. sınıftan 4. Sınıfa kadar bu köy okulunda görev almıştım ve gitmeden bu kız için bir şeyler yapmalıydım.
Yıl sonu müsamerelerinde Zehra’nın da rol aldığı piyesi izlemeye gelen dedesine bahsettim biraz.
" Çok başarılı zeki girişken bir çocuk, onun mutlaka okuması lazım, yazık! kız çocuğu harcanır gider köy yerinde" dedim.
Dedesi...
"Olur öğretmenim ben anne babası izine gelince söylerim".dese de...
Yaşlı adam unutabilir diyerek o akşam yurt dışındaki anne babaya bir mektup yazdım ve okul müdürü olarak yine ben ve diğer üç öğretmende imzamızı atıp; Zehra’dan, daha önce istediğim adrese göndererek biraz olsun üzerimdeki bu sorumluluğun yükünü hafiflettiğimi sanıyordum; ki...on yıl sonra öğretmenlikten emekli olup yerleştiğim kasaba da eşimle gittiğim bir akraba düğününde tesadüfen karşılaşıncaya kadar.
İki çocuğunun elinden tutmuş, "hoşgeldin öğretmenim" diyerek elimi öpmeye geldiğinde; o an ki,üzüntümün tarifini hiç bir kalem yazamazdı..
ALİYE UYANIK/BOZOK KIZI
12.08.2020 ÇANAKKALE/ GEYİKLİ
YORUMLAR
Ahhh ahhh bunun gibi ne çok çocuk harcanıp gitti vatanımda 😔
Bunlardan birisi belki de bu ülkenin çıkış kapısı olabilecekken.
İçim acıdı.
Yanlış hatırlamıyorsam Serap öğretmenimin de benzer bir hikayesi vardı.
Keşke hiçbir yavrumuz bu lanet cehalete kurban gitmese...
İç burksa da bir o kadar anlamlı paylaşımınız için teşekkür ve tebrikler kardeşim.
Öğretmenlik, küçücük çocukların, gencecik canların hayatına dokunmaktır.
Ama yaşadıkça bu etkinin sınırlarını olduğunu ve bizim dışımızda gelişenlerden dolayı her düşündüğümüz 'iyi'nin ne yazık ki gerçekleşmediğini görüyoruz.
Yazınızı gündüz bir kez okumuştum, uygun olmadığım için yorum yazamamıştım. Şimdi bir kez daha okudum ve ikinci kez içim acıdı. gerçekten çok üzüldüm. Açıkçası anılarım depreşti.
Böyle kaybettiğimiz o kadar çok genç var ki bu toplumda. Bir tek bizim çabamızın bu farkı görmeye ve o güzel çocukları güzel yerlere getirmeye yetmeyeceğinin çığlığı gibi olmuş yazınız. Umarım duyan olur!..
Etkili yazı dilinizle aktardığınız hüzünlü anınızın 'Günün Yazısı' seçkisiyle taltifini içtenlikle kutlarım Sevgili Öğretmenim.
Daha nicelerine.
Sevgilerimle...
Çok etkilenerek okudum duygu dolu yazınızı okumak isteyipte okuyamamanın ne demek olduğunu bilirim . Kutlarım güne düşen kalemi ve yüreği
Çok etkilenerek okudum duygu dolu yazınızı okumak isteyipte okuyamamanın ne demek olduğunu bilirim . Kutlarım güne düşen kalemi ve yüreği
Gerçekleri anlatan güzel bir yazı olmuş. Kız çocuğunun garipliği anlatılırken aynı şekilde kimsesizlikten,ilgisizlikten,okuyamayan yüzlerce akıllı,zeki erkek çocuğu var bu memlekette. Özel hocalar tutup,özel okullarda gece gündüz zorla bir şeyler ezberletip sonra hak etmedikleri makamlara getirilenler var. Sorsan imtihanda birinci ikinci oldular.
BOZOK KIZI
İyi öğretmenler, kötü öğretmenler hepside kalplerde beyinlerde yer etmiş anılar.Yillar sonra ilk okul öğretmenimi aradım ,ilk konuşmamız kısa sürdü.İkinci arayışım da bana mesleğimi sordu,o tıp,hukuk vss bekliyordu demekki ,resim öğretmeniyim dedim,evlendim diyince bana çok kızdı ilk defa bu derece sinirlendi.
Güzel sanatları meslekten saymayan canım öğretmenim.
O zamanlar anlamamıştım ama sonra dan öğretmenimin ne demek istediğini çok iyi anladım.
Yazınız bana o anımı hatırlattı , saygılarımla
Tebrik ederim Aliye'cim. bakmak ile görmek arasındaki farkı, öğretmendeki vicdanı, çocuktaki azmi güzel anlatmışsın.
Ülkemizde ne yazık ki bazı çocuklar ne kadar çabalarsa çabalasın bir arpa boyu yol alamıyor. Tebrik ederim. Sevgiler.
Evet ne yazık ki cahil bir toplumun bireyleri olarak harcanıyor bu zeka pırıltılı öğrenciler,evlilik ne kadar da gerekliymiş,herkesin gönlü olsun,töreler,adetler yerini bulsun.Tek derdimiz bu.
Yüreğim sızladı,yeşeren bir umudu dalından koparmışlar, köyne bir köşede soldurmuşlar.
Zehra ve Zehra gibi nice gençler bu kadere teslim edilmiş,edilmeyede devam ediliyor.
Keşke elinden tutan siz teğerli eğitimciler,iş adamları çoğalsa,bu Ülke aydınlığa yol alsa yeniden.
Kaleminiz,yüreğiniz dert görmesin öğretmenim,sevgiyle
böyle yaşam hikayeleri ne kadar çok
ve en çok ta kız çocukları ziyan oluyor
çok üzücü
):
Değerli Öğretmenim,
Bazı yazılarımda; hiç kıskanmayan iki insan tanıyorum diye belirtmiştim, okuma imkanınız oldu mu acep? Birinci insan anne ve babadır ikisini bir kabul edersek, ikinci ise siz, ben ve ne kadar öğretmen varsa ülkemin, tümü... Anne - baba çocuğuna en seçkinini yedirip ya da giydirirken kıskanma imkanı var mı? Bütün varını yoğunu çocuklarına vermek ister, yine de rahat etmezler, Ya, öğretmenler..!!!!!! Hangi öğretmen öğrencisini kıskanır dersiniz? Belleğindeki bütün bilgi birikimlerini öğrencileriyle paylaşırken kıskanmak aklının ucundan bile geçirmez.
Başarılı öğretmenin en büyük özelliği şüphesiz ki iyi bir gözlemci olmasıdır. Çocukta gördüğünüz durgunluk sonucunda aldığınız bir kalem çok şeylere yol olacaktır, öğretmenim. Eğer ailesi tarafından okutulacaksa isterseniz takip edin, küçük bir kalem sayesinde ekmek sahibi olması kaçınılmazdır.
Saygılarımla, Öğretmenim...
