Şairin Şiiri

• 30 Temmuz 2020 Perşembe 09:03:40

Ve adam;
Tüm korkaklığı ve tüm ürkekliği ile usul usul yaklaştı kadına.
Öyle heyecanlıydı ki, daha az önce kurduğu bütün sözleri unutmuştu.
Bakışları tedirgindi ve korkuyordu.
Adımları yavaşlamıştı, ne diyeceğini bilemez olmuş elleri ayakları bir birine dolaşmıştı.
Ne oluyor? Bana diyordu...
Kadın fark etti, yüzünde belirli belirsiz bir tebessüm ile baktı adama, yüzü kızarmıştı adamın, yanına gitmek istiyor gidemiyordu.
Dizleri ve dahi dili tutulmuştu.
Donmuştu adeta, kalbi hızlı hızlı çarpıyor, kalp atışlarını kadın duyabiliyordu.

-Otur dedi kadın, kısık bir sesle, kadının elleri adamın ellerine değdiğinde daha çok utanmıştı, yüzü kızarmış ellerini bacaklarının arasına almış yere bakıyordu.

Garson, -bir su dedi, duyulamayacak kadar kısık bir sesle, titrek ellerle suyu aldı, kapağını açmaya çalışıyor açamıyordu.
Kadın yine aynı tebessüm ile elinden suyu aldı kapağı açıp bir bardağa doldurup adama uzattı, teşekkür ederim dercesine başını salladı, suyu içti. Derin bir oh çekti, kadına baktı, göz göze geldiğinde yine yüzü kızardı.

Söyleyecekti, içinde ona dair ne varsa söylemek istiyordu, günlerdir onu izlediğini, günlerdir onu düşlediğini, günlerdir onsuz bir anının olmadığını anlatmak istiyordu.

Çok belliydi, korkuyordu...
Belki geri çevrilmekten belki de uzaktan sevdiği birini kırıp dökmekten.

Kadın -bir şey mi söylemek istiyordun dediğin de korkuları daha çok artmıştı, düşünceliydi, belki de daha az önce kurduğu cümleleri kafasında toparlıyor ve nasıl başlayacağını düşünüyordu.

Utangaç, çekingen bir yüz ile kadına döndü, -şairi benim olduğum şiirim olur musun? dedi.

Ve kadın ; Derin derin baktı gözlerine, yutkunmaya başladı, sözcükler takılıyordu boğazına, bir ara terlediğini fark etti, eliyle yavaş ama narin bir hareketle alnını sildi, gözlerini adamın gözlerinden hiç ayırmıyordu, bir taraftan da içinde yaşadıklarına kimlik arama çabasına giriyordu, yavaşça arkasına yaslandı, bir iki üç derken yutkundu ve hazırdı beyninde sözcükleri, bir birinin ardına bağlayıp çoktan cevabını vermişti adama ama nedense donup kaldı kelimeler, konuşamadı oysa adam heyecanla bekliyordu, dudaklarından dökülecek o sözleri ve pandoranın kutusunun açılışı gibi açılıyordu kadının dudakları, kelimeler kayıp düşüyor ve her düşüşünde adamın yüreği biraz daha kırılıyordu, nihayet kelimenin sonuna geldiğinde kadın adamın gözünden akan yaşlara daha fazla engel olamıyordu, kadın gözleri yaşaran adama baktı ve içinde sanki birilerini gömüp helvasını kavurmuş edasıyla avuç içleriyle gözyaşlarını sildi, adamın kalbinin atış seslerini kadın adeta duyuyordu ve uzandı yavaşça elmacık kemiklerinin üzerine bir buse kondurdu.
Bu ne demekti adam şaşırıp kalmış sözcükler bu defada adamın dilinde can çekişiyordu.

Elleri değdiğinde yüzü kızaran adam, o küçük buse ile adeta kendinden geçmişti, uzun uzun aşk ile baktı kadına, öyle bir bakış ki bu sanki günlerce diyemediği her şeyi gözleri ile anlatıyordu kadına.
Kadın ellerini tuttu, göz göze adeta aşkı yaşıyor aşkı yaşatıyorlardı.
Uzun uzun sohbet ettiler, gözleri gözlerinden, elleri ellerinden ayrılmadan, az önceki utangaç adamdan eser kalmamış, ayağa kalkıp haykırıyordu sevdasını, bir masal, bir şiir yazılıyordu, adı aşk, adı umut olan.

Ve kadın; Tüm ambiansı bozarcasına saate baktığında eve geç kaldığını fark etti, yavaşça kapıya yöneldi bu adam için adeta bir yıkımdı çünkü ondan hiç ayrılmak istemiyordu kadın -gitmeliyim artık dedi ve adamda -en azından durağa bırakayım seni dedi ve yavaş adımlarla durağa vardılar. Adam kadının elini sıkıp ayrıldıklarında o eller adeta kenetlenmişti evet bu bir aşktı.
Ertesi gün ve ondan sonra her fırsatta buluştular artık ikisininde tek adresleri aşkları olmuştu o korkak kız gitmiş deli gibi aşık bir kadın gelmişti adamda artık utanmıyordu.

Her gün biraz daha korkularını yeniyordu adam, öyle bir sevda düşmüştü ki içine, yüreğini yakan sadece onsuz geçirdiği zamandı. Kadın adama şairim diye sesleniyor, adam kadına şiirim diye hitap ediyordu, bu bir aşk şiirinin başlaması demekti.

Mavi Kelebek-Ramazan Teke