Elinde eski bir torba sokak sokak dolaşıyordu garip kılıklı adamın biri

_ "demedimmi sana demedim mi insandan kaç demedimmi" diyerek

Eski püskü kıyafetleri saçı başı karma karışık kirli saçları, üzerinde kendine bir kaç numara büyük pantolonu onunda bir iple bağlamış öyle dolanıyordu bu garip adam

Yeniydi belli ki bu mahallede daha önce görmüş olsam muhakkak dikkatimi çekerdi ...

Bu garipte kimlerdendir diye düşünürken geldi para istedi benden;

_ üç lira varmı sende dedi
_var dedim cebimden çıkarıp eline saydığim üç lirayı alıp giderken bana;

_"insana rast gelesin" dedi ve gitti..

Arkasından öyle baka kalmişken karşıki fırına girdi fırıncıdan da akşamdan kalmış ekmekleri alıp çantasına koyduktan sonra yan bakkaldanda süt alıp köşede bir yere oturdu öylece...

Sonra yoldan bulduğu beş kiloluk boş su sisesinin altını cebinden çıkardığı çakısı ile kesti içinede süt doldurup boş boş dolaşan minik kedi yavrularına verdi.

Onlar sütlerini içerken keyifle izliyordu bu bir garip adam sonra bir plastik kap çıkardı çantasından biraz süt döktü içine ekmek bandırıp yerken icim burkuldu adamın bu haline dayanamadım lokantadan bir çorba söyledim çekinir diyede tenbihledim benim parasını ödediğimi söylemesinler diye .

Ürkek ve mahcup bakışlarla aldı çorbayı başladı keyifle icmeye sonrada yoluna gidip kayboldu sokağın tenhalarinda...

Merak ettim Fırıncıya sordum.

_Abi bu adamın hali hal değil tanırmısın ?dedim.

_Şu asyagidaki kimsesizler evinde kalıyor bazen yer bulabilirse kimi zamanda parkta bankta yatıyor parası yok ki garibin pansiyon gibi bi yerde kalsın.

İzmir’in Alsancak mi neresi işte orda otururmuş zamanında ikide coçugu varmış...

Karısı onu ve çocuklarını bırakıp gidince kahretmis vurmuş kendini sokaklara...

Geçen sordum adama;

_ neden kalmadın İzmir’de diye
_Abi orda kalsam çok seviyordum karımı hazmedemez canıma kıyardım.Bende öylece çıktım evden vurdum kendimi yollara dedi bana.

Peki abi ne yapabiliriz ki bu garibe dedim,yazık ya iki cocuguda varmış onlarada yazık dedim.

_Bilmiyorum ki dedi ben anca ekmek verebiliyorum biz küçük esnafız işte kendi hanemize zor bakıyoruz dedi.
_Haklisin abide bir şey yapmak lazım yinede bir şey yapmak lazım dedim.

Karşımdaki erkek berberle konuştum önce saçlarını tırasini yaparım ben dedi..Sonra sağdan soldanda bir kaç kıyafet bulduk topladık adam için.

Sonraki gün yine geldi adam bu sefer elinde su şişesi sokaktaki ağaçları suluyordu.

Gittik yanına;
_Selamün aleyküm kolay gelsin naparsin öyle dedik...
_Napalim insana insandan fayda yok bak bu sessiz kullara en azından suladinmi yemiş veriyor,oda yoksa gölgesi ferahlatıyor işte dedi.

_ Haklısın haklısın abi dedik.Peki abi bu saç sakalın hali ne.?.Bir kestirsen dedik..
_Bosver kardeş param yok dedi..
_Gel sen bak bizim berber hallederiz dedi bu yaz gününde kes rahatlarsın dedik..Yok dedi kir olur şimdi oralar kızar bana dedi..
_Yok merak etme kızmaz konuştuk biz onunla dedik..

Bir güzel tras etti berber adamı o güzel gözleri ortaya çıktı.

Aynaya uzun uzun baktı
_unutmuşum,unutmuştum kendimi dedi.

_Ee çoluk çocuk neredeler dedik
_Anam bakıyor bir yıldır ariyamadim telefonumu calmislardi parkta uyurken zaten olsada kontör yoktu ariyazdim dedi..

_Gel buradan ara dedik bak trasta oldun istersen su kıyafetleride giy görüntülü ariyalim ananı dedik.

Aynada baktı kıyafetlerle kendine yüzündeki sevinç hepimizin yüreğine degmisti..Çevirdik numarayı açtı anası telefonu..

_Oğlummmmm dedi gerisi ağlama hıçkırık...Ah sen benim oğlum musun nerdesin ne hale gelmişsin sen dedi?

_İyiyim ana iyiyim dedi şimdi iyiyim ellerinin tersiyle sildigi gözyaşları ile..

_Sonra arkada iki çocuk göründü Babaanne babamlami konuşuyorsun sen? dedi.. Evet yavrularım babanız aradı bizi sonunda dedi.

Sonra uzun bir sessizlik...Duyulan sadece hıçkırık sesleriydi

Çocuklar ile baba uzun uzun ağladılar...

_Baba gel artık anasız babasız kaldık bir yıldır gelsen artık bizede baban yok senin demesinler baba herkese seni göstericem bak babamız geldi dicem dedi en küçüğü...

Büyük olan suskun içine içine ağlıyordu..
Onlar ağlıyor biz ağlıyorduk..Bu garip adamın hikayesine...

Sonra biraz para topladık bir yol bileti aldık
Adı Arifmiş dedik bak iyi insanlarda var küsme hayata bırakma çocuklarını orada boynu bükük deyip İzmir’e yolculadik Adı Arif’i...

Aradan altı ay geçti Arif atmış bir mektup icinde teşekkürler dolu...Çocukları annesi ile gülerken resmini koymuş birde..

Yine bilindik ama etkili dua ile noktalamış mektubunu..

İnsana rast gelesiniz,rast gelsin işleriniz Allah razı olsun diye.

Seninde Arif seninde iyi insanlara çıksın yolun bundan sonra her daim...

Hayat işte kime dokunsan ayrı bir hikaye ayrı bir imtihan ve o hikayede kendine cikaracağın bir pay var işte.

Alabilenlere selam olsun...
Yollarınız, iyilere iyiliklere çıksın her daim inşaallah 🙏

Nevin Aktekin Gülfırat