Yazı ve şiirleriniz arasında bir kaç tur atandan sonra bulunduğum noktaya geriye dönmeyi başardım.Başardım çünkü karanlık dehlizlerden,sarp kayalıklardan,fırtınalı havalardan kısacası hiç bir zaman yolumun düşmeyeceğini sandığım yerlerden geçerek geldim.Öncelikle bir sorunu tespit etmekte yarar var,kişi düşünceyi kontrol altına alıp ona hükmedebilirse sulak vadilere geçer,yok eğer düşünce kişiyi kontrol etmeye başlarsa insan kendini kendisiyle yapılan bir savaşın içinde bulur.Nasıl bir çevrede yaşıyorsunuz bilmiyorum fakat çevrende düşünce ve fantazi yada hayal sınırları geniş birisi olmadığı kanısındayım,yani zaman zaman karşılıklı konuşacak birileri yok ve sen kendi düşüncelerini yükseklerde görüyor ve ben bu insanlar arasında ne arıyorum diye kendinizi sorguluyorsunuz.Bu olmayıpta düşünce bazında sizin şu adam işte benim idolüm yada bununla konuşabilirim ötesi şu kişiyle konuşmaktan haz alıyorum denen birileri olmadığı için yalnızlığı yaşıyorsunuz.Yalnızlık çok değerlidir fakat onu başaranlar için.Başaramaz isen sonu felakete gider.İnsan yalnızlığı yaşadığında iç dünyasına dalar ve farkında olmadan beyin kanallarını açar.İşte orada bir kere yazmaya başladığında artık çeşmenin vanası sonuna kadar açılmıştır.Burada hiç bir beklentiye girmeden sadece yazılmalı yok eğer bir iki kitap yazıp şu kadar para kazanacağım moduna girerse sonu hayal kırıklığı olur çünkü yazmaya başlayan kişinin önünde yollar daha yeni açılmaya başlamıştır.Bundandırki kısa zamanda ünlenip para kazanmak hayaldir.Dolayısıyla yazım yeteneği olan birisi sadece yazmalı ve zamana yatırım yapmalı yani zamanı uykuya yatırmalı.Kişi belli bir yere geldiğinde uykudaki zaman bir tan atışında şaha kalkar ve yazarın önünde başka yollar açılır.Burada parasal konular devreye girer.Sonuç olarak yüzüne bir maske takıp tiyatro sahnesine atladın ve rolünü en iyi şekilde oynamaya çalışıyorsun fakat rol sen değilsin.Senin sahneye inmeden öncede bir kimliğin vardı ve asıl olan oydu.İşte bundan dolayıdırki role aldanmamak lazım çünkü bir rol milyon tuğlayla yapılmış bir sarayda sadece bir tuğladır.Eksiklerimi siz tamamlayın,yanlışta görebilirsiniz çünkü yaşama farkli pencerelerden bakıyoruz.Bu arada yazmayı bırakmayıp elinizin değerini biliniz,böylesi eller sık sık dünyalılarla tanışmayıp nadir ziyaretlerde bulunurlar.

Iletişim çağındayız ama iletişim kopuklukları yaşıyoruz.

Bunun bir çok sebebi var elbette.

Sorunların kaynağına inmemek
Yüzeysel dokunuşlar
Samimiyetsizlik
Hayat şartları
Sosyal çevre
Vs


Bunların sonucunda insan yalnızlaşıyor
Toplum yalnızlaşıyor


Neden boyle osun ki
Yaşami kolay kılmalı
Onu güzelleştirmeli..


Saygılarımla.

retorik ki çok önem arz ediyor.
bilgi ilgi olmazsa akıl ve kalbin nereye gideceği belli olmaz kontrolü zor ve imkansız. Peki ne yapmalı tabii okumalı üretmeli toprağı işlemeli denizi gökyüzünü güzelliklerle.

sevgi saygı ve selam ile.

İletişim!...

Birçok alt başlığa sahip bir konu...
Sadece dili iyi bilmek de yetmiyor sağlıklı bir iletişim için...

Konuyu gündeme taşıdığınız için teşekkür ederim, başarılarınızın devamını dilerim genç arkadaşım.

Yolunuz açık olsun.

Saygılarımla....