İSLİ CÜMLELER TRAFİĞİ

• 14 Nisan 2020 Salı 07:54:48

Hayat geçmişle gelecek arasında bir köprü aslında, bakarsan o bakış açısıyla. Yaklaşık bir saattir düşünüyorum ve çıkış yolu bulamıyorum. İnsan kendini nasıl çözümleyemez ki? Sessizce susuyorum, veda ediyorum hislerime, teker teker sorguluyorum yaşananları, yaşayamadıklarımı...

Boş kaldırımların verdiği o korkunç cesaretle başkaldırıyorum bütün sessizliğe. Kelimeler şahit oluyor gecelerime. Kilitlediğim sandıktan çıkıyor harfler tekrar. Dokunduğum her yer sararıp soluyor kelimelerimin şeffaflığıyla. Meğer geçmiş ne denli tozlu imiş bu yaprakların arasında. Dinliyorum sessizce gökyüzünü. Hissediyorum o da halinden mutlu değil gibi. Yaşlanmaya yüz tutmuş geceler misali koyuveriyor önüme eskittiklerimi. Eski yeni yok oluyor birer birer cebimden. Baktığım, gördüğüm, dokunduğum, hissettiğim her yer puslu kıtalar gibi. İs var etrafımda. Karanlık çok karanlık bir sokaktayım şimdi. Sonbahar misali yapraklarım da dökülüyor anılarım gibi. Anlıyorlar mı acaba beni? Kurtulmak istiyor muyum peki ? Belki...

Heybemde saat sekize on var ki durdu duracak . Pili bitti herhalde umutlarımında kalp misali. Hâlbuki ne çok ister insan bir köşeye kıvrılıp olanları seyretmeyi. Ama burada izleyici değil başrol bana biçildi. Herkes kendi hikayesinde başrol derler. O da perde kapanana dek sürer. Bir arada sevdiklerinle olabilmek ne büyük bir mutlulukmuş hâlbuki. Yok olmakta olanlar için ilaç sevgi. İnsan anlıyor doğayı dinledikçe gerçeği. Siyah beyaz resimler gibi halimden eser yok tabi. Susmakta mı yok olmaktı sanki...