Benim bir sarı kedi vardı. Beş tane yavru doğurdu. Üçü sarı biri kara biri de ala. Ala olana süslü kızım kara olana kara kızım sarı olana sarı kızım sarı çiçeem derim. Bazen de minom derim. Yavrular büyüdü. Büyüyüncesarı olanın birisi kayboldu. Kalan dördüyle beraber yaşayıp gidiyorum. Süslü kız benden kaçıp kendini sevdirmiyor. Kara kız ara sıra sevdiriyor. Sarı olanlar beni çok seviyor. Sarının birisi benimle oynuyor. Elimi kolumu parmağımı ağzına alıp ısırır gibi yapıyor ama ısırmıyor. Sarının birisi büyüdü birisi bir şey yemediği için daha büyüyemedi. Ne zaman sesimi duysalar koşarak gelirler. Bugün ekmek aldım kapının önüne geldiğimde ekmeğin içini çıkarıp kedilerime verdim. Tabaklarına yoğurtta koydum. Sularını değiştirdim. Sonra yanıma küçük Mino’mu alıp parka gezmeye çıktım. Mino’da yanımda yürüyerek gezdi. Kedi seven küçük çocuklar kızlar erkekler de hayranlıkla Mino’mla beni izledi. Bu Mino’m yanımdan ayrılmaz birde çok hassas. Bir seferinde hafif bir tokat vurmuştum bana küsmüştü. Hemen gönlünü almıştım. Bir daha da incitip küstürmedim.

Onsekiz ekim ikibinonaltı

Yakuphan Kılınç