SOKAĞIN SONUNDAKİ EV Bölüm-7

• 17 Ağustos 2018 Cuma 12:40:21

BÖLÜM-7

YEDİ YIL ÖNCE KIRŞEHİR

Gözlerimi Kırşehir’in Boztepe ilçesinin Melik caddesinde bir apartmanın üçüncü katında açtım. Bizimle beraber beş çocuklu bir ailenin en büyüklerinden ikizimle beraber bir sonrasıyım. Babam sağlığında dönemin siyasi liderlerinden rahmetli Alparslan Türkeş’in büyük hayranı idi. Bütün çocuklarının erkek olmasını arzu etmiş. Kendine göre en büyük hayalini bir sloganı gerçekleştirmek üzerine kurmuş. ‘’ Ufuk, Tan, Doğan, Güneş, Alpaslan, Türkeş. İlk ağabeyim doğunca adını Ufuk koymuş. Ama ikizimle ben sırayı bozmuşuz. Bizden sonra sırayla Tan daha sonra kardeşim Doğan dünyaya gelmiş. Ondan sonra Güneş doğdu. Annemin dırdırı, uzlaşmaz tutumu her şeyden babamı sorumlu tutması adamı yiyip bitirdi. Adamın genç yaşta bu dünyadan ayrılıp gitmesine sebep oldu.
Çocukluğum yine de iyi geçti diyebilirim. İkizimden ayrılmayı bir kenara bırakırsak, hayatımın en büyük olayı ise Yıldırım’la karşılaşmamız oldu. Yıldırım deyince burada durmamız gerek. Bir erkeği bu kadar çok sevebileceğimi hiç düşünmemiştim.
Boztepe piknik parkına piknik yapmaya gitmiştik. Yıldırım’la orada karşılaştık. İlk bakışta aşk bu olsa gerek. Daha sonra sık, sık karşılaşır olduk. Bir keresinde arkadaşının aracılı ile benimle arkadaş olup olmayacağımı sordurdu. Hiç düşünmeden kabul ettim. Bir ay sonra beni istetmek için ailesini gönderdi. Ama nedense annem bana yarım ağızla da olsa danışma gereği görmeden reddetti. Bir ay sonra yeniden istemeye geldiler. Ama yine elleri boş geri döndüler. Annemin bu anlaşılmaz tutumuna dayanamaz hale geldim. Yeni bir güne yine kavga ile başlamıştık.
Esma,
‘’ Anne niçin beni anlamak istemiyorsun? Ben Yıldırım’ı seviyorum.
Zümrüt Hanım,
‘’ Yıldırım’ı unut kızım. Sen benim seçtiğim adamla evleneceksin.
Esma,
‘’ Peki anne bu damat adayı kim, öğrenebilir miyim?’’
Zümrüt Hanım,
‘’ Haydar Efendinin oğlu Zeki.’’
Esma,
‘’Efendim anneciğim beni ona mı layık görüyorsun? O kumarbazın serserinin teki. Aklını peynir ekmekle mi yedin?
Zümrüt Hanım,
‘’ Para onda var.’’
Esma,
‘’Anne geriye dönüp bir bak. Abimi gör mutlu mu acaba?’’
Zümrüt Hanım,
‘’ Parayla beş taş oynuyor ne haber?’’
Esma,
‘’ Çok yanılıyorsun anne. Ben ya Yıldırımla evlenirim, ya da hiç.’’
Zümrüt Hanım,
‘’ Sen öyle san, sonra o ne olduğu belli olmayan Mardinliye kız mı veririm.’’
Esma,
‘’Sen vermezsen elin oğlu alır götürür haberin olsun. Bunu da bilesin.

2

Hiç vakit kaybetmeden bir fırsatını bulup Yıldırım’la buluştuğumda annemle aramızda geçen konuşmayı anlattım.
Yıldırım,
‘’ Otur dinle o zaman, ben de boş durmuyorum. Sen gönlünü hoş tut bir tanem. Eğer he dersen, bu hafta sonuna kadar buradan gideriz.
Birden içim bir hoş olmuştu. Ama bu nasıl olacaktı. Kolay yuva kurmak, elde yok avuçta yok.
Yıldırım,
‘’ Oturmaya devam et beni dinle, Askerliğimi doğuda yaparken aynı bölükte bir İstanbullu ile tanıştım. Kısa zamanda can ciğer arkadaş olduk. Bir keresinde kaçakçılarla çatışırken Serhat’ı ölümden kurtardım. Daha sonrada kan kardeş olduk. Kan kardeş nasıl olunur bilir misin?’’
Esma,
‘’ Yoo?’’
Yıldırım,
‘’ Bıçakla avucumuza bir çizik atarız. Akan kanda avuçlarımızı üst üste koyarız. Kanlarımızın karışmasını sağlarız. Kan kardeşlik işte budur. Neyse bizim konumuzu defalarca konuştuk. En sonunda bir karar verdik. Bizi İstanbul’a çağırdı. ‘’ Babamla konuştum işin hazır. Oturacağın döşeli dairen hazır. Yalnız bir tek şartım var. Nikâhı kıyıncaya kadar Esma kız kardeşimde kalacak. Babam böyle uygun gördü. Bence de en doğrusu bu. Hemen kabul ettim.
Esma,
‘’ Sen nasıl kabul edersen öyle olacak ben razıyım.
Cebimden bir vesikalık resmimi çıkarıp Yıldırım’a uzattım. ‘’ Al bu resmi cebine koy. Ne zaman deftere imzayı atarız o gün bana iade edersin.’’
Yıldırım,
‘’ Neden geri istiyorsun?’’
Esma,
‘’ Çünkü o imzadan sonra resim değil ben yanında olacağım karın olacağım, kocam olacaksın. Çocuklarımın öğüneceği baba olacaksın. Bunlar yetmez mi? Peki ailen ne diyor.’’
Yıldırım,
‘’ Meseleyi onlara açtım. Seni çok istiyorlar her şeye razılar.’’
Yıldırım’a sarılarak bir tanesin aşkım diye düşündüm.