Bütün düşlerimi kırıp bir desen yaptım yastığıma,kimse sormaz gecenin bu ayazında lacivert umutların pare pare yola gelişini.Bir türlü solmayan acemi yolculuklarda koltuk kenarından yıldızları okşayan bakışların gürültüsünde geçmişi sezmek vardı yüzlerimde..
Sevmenin gafletinde yoğrulan alnı açık öpücüklerin harında tutuşarak adımlarını stabilize yollara döke saça koşuyorum. Sevdiğime belki de sevmek istediğimin kaçışına yürüyordum.
Akşam üstleri koyu kırmızı, sabahları maviydi de akşam sonrası bir hengame kaplardı duvarlarımdaki nemi sıyıran yıldızları. Bir ayağı sendeleyen sandalyemin gölgesi çarpıyordu perdelerime. Nefis terbiyeci sevdasını denizlere çizdim.
Şimdi söz yitiren kaşlarının, rehin tutan gözlerinin rastlantısındayım hala.Sonra kapıları tırmalayan bir çığlık gömüyor yeryüzüne beni seni ve bir de ikimizi. Dilimde bir öfke patlaması, sözcüklerim zarafet payitahtında hünerli ve alyans kıskandıran hüznün yoldaşları.
Şeker bayramlarında sofra başı özlemlerim. Mesailerim aşk, işim aşka ağıt dokumak, mekanım sokak uçları ve düşlerim hep göz yaşı. Rehberim dilek fenerlerinden meşale ören ümitlerimin çırpınışı.
Kuru yük gemilerini sararım uzaklığın gayri meşru kavuşmalarına. Kehribar tespihler dizer, sövgüler koyarım geceme. Birden antika eşyalarımı karıştırıp hatıra defterlerimi alırım baş uçlarıma. Karanlığı üfler aydınlığı yakarım resminde.
Bir yalnızlık yıkıldı üzerime, hayat yıkıldı, ateş isyanı teşvik etti, toprak kül oldu yalnızlık bana yar oldu.Bir pencereden süzülen yağmurun yüzsüzlüğü kararsız kılarken her yanımı kalemim bir serseri narasıyla fütursuzca mısralar dizmeye kalkışıyor sana.

Haydar ŞAHİNBAY