"Sensizliği" benden hiç gitmeyene...

• 23 Ocak 2007 Salı 00:27:34

Sokaktayım.Kalabalıkların içinde.Saniyeler gibi akıyor insanlar iki yanımdan.Farklı insanlar anlık bir dikkat çekse de bir saniye sonra hatırlanmaz oluyorlar. Elimde bir resim var. Senin resmin. İçimdeki ses "Ne yapıyorsun?" diyor.Dinleyecek halim yok. Geçenleri durdurup soruyorum:
"Bu resimdekini gördünüz mü?"
Oysa alacağım cevapları dinlemeye de gönülsüzüm. Çelik gibi soğuk ellerim. Başımda şimşek gibi çakan ağrılarım. En çok da senin ağrın. Kime bakıyorum, ne arıyorum burda ben?
Ah sevgili! Ne yaptın bana böyle? Kaç gündür görmüyor gözlerim, kokun ne zamandır yabancı bana. Geceleri sıçrayarak uyanışlarım, bana dokunduğunu sanarak irkilişlerim, adımı çağıran her sesi sen sanışım neden? Beni böyle sokaklarda darmadağın edişin neden? "Seni sevemem artık." dedin bir sabah. iç gelmemişin gibi herşeyini toparlayıp, senden iz kalmamacasına tozarını bile alıp gittin sevgili. Kaç gün, kaç gece? Hatırlamıyorum. Düşündükçe ağrıyor başım. Günler birbirine benziyor artık. Birbiri ardına yakıyorum sigaraları ve dumanın ardında giziyorum çıldırışlarımı.
Ömrümün seninle ziyan ettiğim yapraklarına yazıyorum adını sevgili. Uyanıyorum bir sabah. Duman dağılmış sanki. Güneş vurmuş yatağımın ayakucuna. Bu sabah da sensiz uyandım sevgili. Ama bu kez "sensizliğin" de gitmişti benden. Yalan söyleyemem üzülmedim bu gidişe. Mutfaktan taze demlemiş çay koksu yayılmış evime. Yanağıma kocaman bir öpücükle konuyor günaydın. Sen nerdesin ben nerdeyim? Artık ziyanlarda değilim sevgili. Benim için atan bir kalple paylaşıyorum uçurumlarımı. Meğer sen beni yaralarken, ben onu ne çok kanatmışım. Seni şimdi daha iyi anlyorum. Neden bana gelmeyişini, nedn hep üzdüğü halde ona gidip yalvardığını... hepsini anlıyorum. "Ben senin kadar güçlü değilim." demiştin bana. Seninle yaşadığım acıları bir sandığa koyup boğaza atıyorum sevgili. Sular gizlese de biliyorum ve hep bileceğim ki derinlerde bir sandığım var. Ve sende şunu bil ki; bu dünyada senin gözlerinin gördüğünden çok daha fazla acı var.
Kendine acımayı bırakıp sokağa ilk kez çıktığın gün anlayacaksın bunu sevgili. Arayıp soracaksın ama üzgünüm beni bir daha asla bulamayacaksın.
Ben, beni sevenin mutluluğunda, kendi mutluluğumu bulmaya gidiyorum...
A.E. Aralık 2005