ÖRTMENİM(!) ; AKKADIN AYTEKİN...

• 4 Ekim 2016 Salı 16:18:22

AKKADIN AYTEKİN; (İLKOKUL ÖRTMENİM!) …
1975-1980 yılları…
Konya bozkırının ortasında, Hotamış Gölü’nün kurumaya başladığı zamanlarda, kerpiçten evlere can veren toprağın çocuklarıydık. “İki numara” traşlı tozlu saçlarımızla, çoraklaşmış toprağın gri motiflerine bezenmiş yanık yüzlerimizle; Hazreti Adem’in çamurdan bedenine üflenen o kutsal ruhun delili sayılırdık neredeyse…
Yazları ıssızlığın ortasındaki 40-50 ağaçla vahayı andıran yaylamızda, yine çamurdan yaptığım oyuncak insanlarla oyunlar oynadığım öğle sıcağında, ufuktaki dağların görüntüsünün, o güne kadar görmediğim ve de hayalini dahi kuramadığım “deniz dalgaları” gibi oluşunu kısık gözlerimle izlediğim zamanlardı.
Günün son ışıkları ile üzerimize çöken akşam karanlığı ile beraber, özellikle uzun kış gecelerinde gaz lambasının cimriliğinde, günün ağarmasının asırlar sürdüğü zamanlar...
Aynı yıllarda tanıştım elektrikle…Ve de Akkadın AYTEKİN ile …
Elektrik; bitmek bilmeyen gecelerimi, ampulün aydınlığına kavuşmanın hazzıyla, gelmek bilmeyen özlemlere dönüştürmüştü artık… Hele “National” marka o siyah-beyaz televizyonun başında, yayının başlama saatini beklediğimiz dönemler…
ve Akkadın AYTEKİN…
Yüzlerimiz gibi tozlu gri olan dimağımızı; bilginin ve sevginin renkleriyle gök kuşağına döndüren insan… Gencecik, henüz 20’li yaşlarında olmasına rağmen; biz öğrencilerinin zihinlerine kazınan “ak sakallı bilge”... Ufkumuza, şuurumuza ve yüreğimize çizdiği rengarenk yollar ile; üzerimizdeki ıslak ağır karanlık yorganları atan, bizleri denizlere-ummanlara-güneşlere-yıldızlara ulaştıran o kutsal varlık… Issız bir çölün ortasında kurumaya terkedilen sazlıklara benzeyen bizleri, yemyeşil vadilere dönüştüren, hayat çizgimizi değiştiren insan...
Çok şey borçluyuz sana…
Bir çocuk yüreği ile seni selâmlıyorum.
Rabbim razı olsun senden… Seni bizlere gönderenlerden…
(En son 1980 yılında gördüğüm İlkokul Öğretmenim Akkadın Aytekin ve Öğretmen eşi Feramuş Aytekin 36 yıl aradan sonra ziyaretime geldi. Yüzüne karşı söyleyemediğim ya da eksik ifade ettiğim duygu ve düşüncelerimin bir bölümünü, ona ithafen yazmak istedim.)