İYİ Kİ YOKSUN

“Sevdiğin sevmiyorsa seni ,sevmelisin seni seveni”
Bakışların bunaldığımda nefes alacağım ücra bir yerdi. Dilinde dökülen her kelime çöllerde bir şelale gibi akardı yüreğime. Sende biliyordun yaşadığım kadar vardım cennette erteleyecek hiç bir şeyim yoktu. Cehenneme razı olacak günahımda…
Ben seni kusursuz sevdim korkusuz yalansız riyasız sevdim sen kirli entrikalarına kurban ettin yüce aşkı… Üzülmedim kırılmadım sonuçta tanrı değildim yokluktan seni var edemezdim.
Kalbini şatafatlı vitrinlere koyan ilk değilsin bu sıradanlığın bunaltıcı yerinde bir tiksintisin… ben yüzümü güneşe çevirdim önce kendime inandım basit kurgularına güldüm, güzel yüzüne birgün kalbinin o yapaylığı sinerse diye düşündüm, senin adına üzüldüm. Sıkıştığında hiçbir ilahın seni kurtarmayacağını bildiğin halde saçma sapan kimlik-sizliğe bürünmen koskoca bir boşlukta var olma çabandır. Sen daha bir çok geceyi boğup sahte sözlere aldanıp vahşice güdülerin kurbanı olacaksın beş dakikalık zevklere açtığın yatağının her zaman bir tarafı uyandığında boş olacak ve yatağın boşluğunda ellerini dolaştırırken mutsuzluğun gözlerinden akacak yazacaksın şiir olduğuna inandığın günah çıkarma ayinlerinde dil egzersizlerine…
Bütün günah maskelerini sakla aynı senaryo yu defalarca oynadın bende tutmadı ben yüreği avucunda kirli sakalıma öğüt nağmesinde şiir yazan bir adamım

Özgür olmayan insan nedir?
Söyle bana, Mariana.
Söyle seni nasıl sevebilirim
Özgür olmazsam?
Sana kalbimi nasıl açabilirim
Bu yürek benim değilse?“
LORCA
İnsan kendi elleriyle yapar kafesini bence sen boşa tüketiyorsun nefesini içinde ihanettin zehri var yüzünde bir meleğin gülüşü ve asla özgür değilsin dilin beynin kalbin her biri ayrı telden şimdi soruyorum sana mariana kalbi olmayan bir insan nasıl şiir yazabilir çaldığı güzel kelimelerin günahı boynunda tasma olur asla özgür olamaz iyi ki varsın diyecek koca bir yalan yok lugadım da yaptıkların bana işlemez sen kendini zehirliyorsun bütün samimiyetimle söylüyorum iyi ki yoksun…
KAZIM DEMİR