Kimse eleştiriye gelemiyor ama herkes eleştiride bir numara. Aynaya bakmayı mı unutuyoruz yoksa aynaya bakarken gözlerimize bakmayı mı unutuyoruz meçhul. Fakat çiğnenmez bir kural vardır bu oyunda: Büyük birini eleştiremezsin, hatalarını yüzlerine vuramazsın çünkü onlar hiç yanlış yapmazlar (!). Ne büyük ironi ama. Adaletsizliği gelenek görenek diye yutturmak, töre adı altında kader yazmak, mutluluğu, huzuru başkalarının kollarına devretmek, çocuklara gereken ilgiyi gösterememek, çocuk şımarmasın diye uzaktan uzağa sevmek, saygı görmek için beyinlere korkuyu yerleştirmek, eğitim adı altında çocuğu hırpalayarak hizaya getirmek... Ah şu kör sistem! Daha ne kadar can yakacaksın? Kaç masum intihar adı altında bedenini uçurumlara teslim edecek? Ne zaman kesilecek kana susamış ellerin kökü? Daha kaç beyin yıkanacak yeminlerle köşeye sıkıştırılıp?...