bu tür adetler iflas etti...çoğu kez anaların kaprisiydi...şimdi evlenmeler sorunsuzda boşanmalar çığ gibi...çok hoştu saygılarımla

Okunmaya değer Eser...

Kimi önce, kimi ortada ve kimisi de sonda yırtıyor urba yakasını...

Baştaki bence en şanslısı...

Doğmadan yetim kalmalı çam kozalağının tohumları.

Üç gün oldu, yıkıntı resmini çektiğim Trabzon çocuk yetiştirme yurdunun(yetimhâne) fotoğraflarını;
her bir pozda burada yaşayan kimsesiz çocukların izini ve garipliğini hissederek.
İşte o fotoğraflardan biri:
http://www.edebiyatdefteri.com/siir/980081/gundonumu-gunu

Saygımla Efendim...

kadiryeter Kadir Yeter.
22.12.2015

w.edebiyatdefteri.com/yazioku.asp?id=148816

Bugünkü aklım olsaydı belki şu an İhsan’la kurduğumuz yuvamızda boy boy çocuklarımızla mutlu mesut yaşıyor olacaktık. Ama bazen olacakların önüne geçmek mümkün olmuyor sanırım..(Kısmet değilse bir sürü bahaneler çıkıyor...

Urba yazını okumamışım meğer Hatice, Okuru sürükleyen güzel anlatımdı.Eskiden bu tür olaylar çok oluyordu evlilik öncesi, sanırım azaldı.Bugünkü gençlik altın takı sevmiyor bir bakımdan da çok iyi bu tür kargaşalar olmuyor...Yüreğine sağlık...
Slm.larımla...

ben günün seçkisi diyor tüm kalbimle kutluyorum can haticem o kdar derin konulara değinmişsin ki kalemin hiç susmasın sevgimlesin

sanırım hemen hemen her yerde bu tür saçma adetlere hala devam ediliyor

hiç bir işe yaramayan bir sürü eşya aldırılıyor veya takı konusunda kavgalar çıkabiliyor

çok güzel bir öyküyü bizimle paylaşmanıza sevindim

sevgiler