Eğlenmek size yakışıyor be dostlar, bana değil. Bırakın beni yalnızlığımla baş başa. Ben böyle mutluyum. Belki de mutlu olmak için başka bir nedenim yok. Evet, yine tutamadım gözlerimde ki bir iki damla yaşı. Gücüm yetmedi çünkü. Zor geliyor artık cebimde ki umudu harcamaları. Zor geliyor artık yalnızlığımla baş başa kalmak. Evet, çok zor geliyor. Ölümü bekliyorum sessiz bir şekilde kılım kıpırdamadan. Biliyorum ki tek çarem o. Siz yaşamaya layık olan insanlarsınız. Ben ise aynen şimdi ki gibi sitem dolu bu sözleri yazmaya. Sakın siz benim gibi olmayın, çünkü dayanamazsınız. Ayakta duracak mecaliniz kalmaz. Siz sadece hayatınızı özgürce yaşayın ve bırakın bu hayata sitem etmeyi. Çünkü o benim işim.
Hani bir serçe özgürlüğüne doğru uçar ya? İşte bende onun gibi özgürlüğüme uçmayı istiyorum. Ama vuruyorlar işte en aciz noktamdan. Düşürüyorlar beni acımadan. Yalnız bırakıyorlar hem de arkalarına bile bakmadan ve en zor olan şey ise yüzümü güldüren tek bir tebessüme göz dikiyorlar. Hani bazen bir çift kumru hayata tutunup elinden gelen her şeyi yapıyor ya. Benim ne hayata tutunacak bir dalım kaldı nede elimden gelen bir şeyi yapabilmek.
Siz mutlu olun ver her şeye rağmen gülün. Gülün ki bu hayatın gam telini sızlatın kahkalarınızla. Hiç bir zaman hayata küsmeyin. Unutmayın ki hayat insana acımaz. Bir kere kırmak ister o aciz noktanızdan ve işte o an yaşama nedeniniz kalmaz. Ve sitem edersiniz hayata. Umudunuz tükenir ve bitersiniz. O yüzden sımsıkı sarılın sizin olan hayatınıza ve de şunu demeyi unutmayın: ‘‘Bana her ne kadar acımasız davransan bile seni yaşayacağım. Her damlana kadar her nüktene kadar ve her zerreciğine kadar.’’ Evet arkadaşlar hayatınızın değerini bilin, her şeye rağmen şükredin ve de gülmeyi hiç bir zaman unutmayın...