Aşk insan ruhunu aydınlatan bir kandil gibidir.Ama onunda sığınağı gönüldür.o bu titreşen ışık parçası için bir yuva,yahut bir iklimdir.
Aşık gönül bir kuşun kanadı gibi özgürlük ile titremekte.Vebir lale yapağı gibi geleceğe uyanmak için yanıp tutuşmaktadır.
Bazen aşk alıp götürür insanı...Akışa kaptırıverirsin kendini.Nereye sürüklediğine bakmazsın bile.Çünkü gittiğin yerin çok ta önemi yoktur o an için.Ve aşk onu kaybetmek korkusudur.Bu da acı verir insana.
Sevdiğine toz kondurmayan bir yürek ve çevreden gelen çeşitli söz ve davranışların o temiz kalbe ulaşmaması için tir tir titreyen bir kalptir aşk...
Aslında aşk reel bir kavramdır.Yalnız bunu yakalayabilmek için oldukça yoğun bir hedef almalı aşkın enginliğinde.Sınırsızlığı yakalamayı kendine bir pusula ve rota belirlemeli.Namertlik ve döneklik seline kendini atmamalı.
Ve aşk o bir gün çekip gitsede gelmeyeceğini bile bile ıssız bir köşede umutla beklemektir...

HAVİN...