Yaşanmamış Yıllar

• 11 Şubat 2014 Salı 14:58:15

esas kadın içini acıta acıta fısıldıyordu
esas adamın kulağına veda yalanını
sancılı bir filmin replikleri değildi
hayatın en gerçeğiydi

koca bir yalandı hançeresini yırtarak okuyordu sanki
kanını içine akıta akıta.
yapmalıydı onun iyiliği içindi bu karalanmış yalan
hayatına bir düzen versin
muntazaman yesin içsin
hatta şu ciğerlerini bitiren tütünü terk etsin

o eski nerede akşam orada sabah hallerini bitirsin
ve vasat bir toplum insanı olsun
tüm gayesi buydu
git artık sana yüreğimde yer yok derken

adam gidecekti yüreğinde yoksa yerim
sen istemesen de ben giderim;
mertti çapkınlığa meyli olsa da

canı çok acıyordu kadının
yılların yokluğunda bir manzara görseli güzelliğinde
yakalamışken hayat öpücüğünü
şimdi koskoca bir yalanın mahkumuydu

ah bu tecrit akşamları gözlerime düşersin de ağlayamam
diye bir şiir tüttürürdü efkârlı efkârlı
gam bulutlarını dağıtamazdı

öyle bir acının müptelasıydı ki zahirde kan pompalayan
ama özde aşkla paralanan yüreği...

dön dese hüzün karası gözlerimden sır yağıyor
yağıyor gel beraber ıslanalım dese...

hayır bu iç sesini bile gömdü bastırdı en derinlere
zaten hasret değil miydi yıllar yılı gönlünü verdiği güzele
olsun be adamım adamamış mıydım ben yıllarımı
benliğimi bırakıp hayatımı gasp edenlere

çok mu şimdi bir de sen harca beni
vadeli bir teminat gibi

yoksa sen de biliyor muydun
bu senaryonun böyle bitmeyeceğini

esas kadın yıllar sonra halen yüreğinde ki yalanın
yangınıyla alev alev
esas adam unutmak istedikçe daha da bir sevdalı
ufukta gün akşama kavuşurken iki beden bir yürek olmuş
geçmişin ahıyla değil vuslatın sarhoşluğuyla veda ediyorlardı
yaşayamadıkları yıllara.

Nuray AYHAN...