‘’Hep kolaya kaçtın. Gülmek varken ağlamak gibi. Ve yaşamak varken ölmek gibi…’’

Tek gayem seni mutlu edebilmekti. Hatta sırf bu yüzden mutsuzluğu bile mutluluk sayabilecek kadar çok sevdim seni. Aşkımın masumiyeti idi masum kılan bu aşkı.
Aldatıcı bakışlarla aldattın el değmemiş sevdamı. Bir beni daha gömüyorum sensizliği’ne. Bensizlik nasılmış anla diye. Zaten varlığımdan hep habersizdin. Belki yokluğum getirir seni insafa. Beni üzmemek için söylediğin her sözde. Sözde değil özde tükendim ben. Yinede kaçmıyorum aşktan, ağlamıyorum gülüyorum. Kolaya değil en kaçınılmaz olaya kaçıyorum ben. Hala aşka inanıyorum. Çünkü değişen aşk değil biz insanlarız. Hiçbir rüzgâr aşka olan güvenimi yıkamaz. Fırtınalar sert geçse de durulur. Fırtına sonrası açan güneş batmaz.


‘’Hep kolaya kaçtın. Gülmek varken ağlamak gibi. Ve yaşamak varken ölmek gibi…’’