İnsan içinden çürümeye görsün,
Ne fark edebiliyor güneşin doğmuşluğunu,
Ne gülümseyebiliyor inadına hayata…
Yolunda gitmiyor bazen hiçbir şey,
Severken korkuyorum, ürperiyorum yine…
İçin duruyor içimde, hayata bakışın sıcaklığın,
Yinede korkuyorum severken,
Çok mu şey kaybettim belki evet belki hayır,
Ama inadına gülümseyemiyorum artık,
Düşünmeden karar veremiyorum,
Üzülmeden edemiyorum yanlışlıklara hatalara…
Sırtlıyorum bazen kendimi, o kadar ağır geliyorum ki,
Hayal kursam en olumsuzlukların hayalini kuruyorum istemeden…
Her şey çok değişti be hayat, belki ben doğmadan değişmişti de yeni farkına varıyorum…
Çok umdum çok kaybettim beklide, ondan düşünüyor düşünüyorum her şeyi…
Ve gülümseyen yüz
Ve sımsıcak yürek
Hani yinede sevmeye engel olunmaz ya, beklide kendince gördüğü tüm olumsuzluklara rağmen,
İşte ben de seni sevmeye engel olamıyorum,
Nedensiz sorgusuz sualsiz hep bir ışık alıyorum, beklide farkında olmadan yansıttığın o ışıkla her şeye rağmen aydınlanıyorum...