Aradan geçen onca zamandan sonra herkesten farklı gibi görünen birisi ile tanışmak; düşünün megabaytın ne olduğunu unutmuşken cigabayt ile tanışmak gibi şaşırıp kalıyo insan.. bende de aynı etkiyi yarattı bu amansız unutulmaya yüz tutmuş ve birden ortaya çıkarak bütün küllere cehennem közüne dönüştüren kişi.İlk başlarda bütün insanlar gibi ayağım yerden kesildi tabi:) etrafımdaki insanları unutuverdim birden, bütün varlığımla ona odaklandım ama hata yaptım sonradan farkına vardım.Sadece bazı insanlar değer gördüğü insana saygı duyarmış al işte hayata dair yepyeni fırından taze çıkmış bir tecrübe.Zamanla o insanın benim değer verdiğim kadar değil kendinden başka kimsenin değer vermemesi gerektiği kadar zavallı birisi olduğunu öğrendim.Alttan aldıkça yüzüme vurdu, yüzüme vurdukça saygı denen illete olan inancımdan sustum, hep o haklıydı zaten ben sessizliğin sinesine çektiğim için kendimi. Bazen konuşan insan kendi kendine savunma mekanizmasına öyle bir şekilde yön veriyoki cümle alemin doğruları onun yaptıklarıyla çeliştiği için yanlış olabiliyo.Ne aciz bir durum..yazmak istiyorum doğrusu ama anılarımı depreştirip zamanımı zayii etmek istemiyorum umarım birgün ayakları yere basar ve vazgeçilmez olmadığını anlar da karşısındaki insana söylediği cümlelerin hassasiyetini anlar.