Rekabetten Korkuyorum

• 13 Temmuz 2013 Cumartesi 23:49:29

Rekabetten korkuyorum...

Hani bazen sanki her şeyimi kaybedecekmiş gibi..dünyamı alt üst edecek, kimi zaman da başka bir dünyaya göç edecekmişim gibi. Yetim kalacakmış ve bundan sonra kimsesiz kalacakmış gibi hissediyorum kendimi.

Rekabet çok sevdiğim ve taktirle karşıladığım bir davranış biçimi veya düşünce şekli. Ama nedense ne gönlüme nede yüreğime sığabiliyor bu günlerde.

Edebiyatı yazmak ve edebiyatı yazanları okumak, ve yazılan şiirlerin ruhuna ses olan güzel yorumları dinlemek ayrı bir keyif veriyor.

Önceleri bir şiir yazılır bir yerlerde bulunur ve o şiirde kendinden bir parça bulanlar gider o şiiri saklandığı yerden bulurdu. Şimdilerde ise binlerce şiir içinden sadece gözümüze çarpan tanıdık simaların veya çevremizde bize destek veren veya destek verdiklerimizin şiirlerine puan vermekle meşgulüz.

Güzel ses güzel yorum ve özenle çalışıp güzel şiir yorumları yapmak ve bunları dinlemek ayrı bir keyif verir. Bir şiiri okumak vardır bir de yaşatmak ve alıp başını oraya götürmek vardır. Yorumlamak, seslendirmek ve bu çabaları ve emekleri dinletmek hem bunu yapanların hakkı hemde yaptığı işi paylaşmak hem yazan kalemi hemde yorumlayan sesi gururlandır diye düşünüyorum.

Ya peki?

Bu şiir rekabeti niye..Daha güzel yazmak, ve bir şeyler çıkarabilmek yüreğimizden, aslında kalemlerin yazdığı şiirleri alt safhalara düşürmekten daha kolaydır. Kimi eline kimi diline kimide beline hakim olamaz.Ama nedense işin içine kalem girdiğinde rekabeti yüreğimize kadar sokmaya çalışıyorlar.

Bir başka bir kalem bir başka bir yüreğe hükmedebilir mi?

Benimle aynı yüreği paylaşırmısın ?
Seninle yüreğini paylaşabilirmiyim ?
Bu gün sen yoruldun ben yazarım yerine üzülme...
Bu gün işim var sen bir kaç mısra yazı ver yerime...
Yüreğini 10 dakikalığına borç verirmisin?
Şunu yazma..bunu yaz...bundan vazgeç..bunda bul kendini...

’ O ZAMAN OTUR BİR KOLTUĞA AL ELİNE KALEMİ YAZ KENDİ KADERİNİ..’

( Çok Biliyorsan Oturup Kendin Yaz Kendini )

Şiir dünyası ve kalemler artık bizim eskilerimizin şiirleri bulduğu yüreklerde saklanmak yerine daha çok gündem yaratmaya çalışan veya bir yanındakinden ve kendine rakip gördüğü insanlardan daha çok beğenilmesi çalışmalarına katılıyor.

Çok beğenilen şiir mi daha iyidir.. yoksa çok okunan şiir mi..yada her şeyi düzenlenmiş kelime hatası olmayan bir şiir mi..en güzel şiirdir.. tabi bunlar şiirlerin okunmasında kısım kısım roller üstlenmektedir...

Fakat şu var ki...Şiir çirkin olabilir...kafiyesiz olabilir veya çok kafiyeli olabilir..çok acı verebilir veya çok güldürebilir bazen de bir umut verir yada umutsuzluğunu anlatır ya da üç mısra olur veya taşar yüreklerden yüzlerce mısra olur...

Ama bir şiir bana göre insanın kendinden bir parça taşımalıdır.. Her şiirde yazan kalemin kendisi yaşamasa bile o şiiri yaşattığı insanlar vardır.

Bu yüzden şiirin şekli şimali ne olursa olsun...Konusu veya yapısı ne olursa olsun...

O Şiir de kendimden bir parça bulabiliyorsam o şiir benim hem sevdiğim hemde severek okuduğum bir şiir haline gelir..

Yürekten çıkan dizelere saygım olduğu kadar, İş olsun diye yazılan şiirlerde gördüm okudum inceledim. Tek amacı beğenme kriterlerine dayanmış şiirlerin tıklanma sonucu şiirin değer kazandığını düşünen eline kalem yerine mouse un sol tuşunu yüreğinin içine sokmaya çalışanlar...

Rekabeti alıp şiirin yüreğine sokmaya çalışanlardan...Bir gönlü alıp kopyalayıp rekabetin üzerine yapıştıranlar dan, Bir yürekle dalga geçermiş gibi hani sanki at yarışında bir şiiri koşturmak, 6 şiirden bir tanesini beğenmek gibi...Kimi zamanda dalga geçermiş gibi alıp eline kalemi yazmak yerine çizmek gibi..

Doğru yerde doğru zaman da ve doğru bir konuda kullananları tebrik eder,
Ayrıca Yüreğinden rekabet yerine gönlümüze akan mısraları bir bir yazıp gönlümüze yansımasını sağlayan ve şiirleri yazan tüm kalemlere teşekür ederim.

Rekabetin kendisinden değil..yanlış yerde, yanlış konuda yaratanlardan ve
Yüreklerimizden gelen şiirlerin elden gitmesinden korkuyorum...Amacımızdan şaşmadan gönüllerimizden kopmadan yazalım..sadece yazalım..ne geliyorsa içimizden..ne kadar acıtıyorsa gönlümüzden...ve ne kadar sevindiriyorsa yüzümüzden...

Sadece yazalım..

Şiirler derinlerde saklanan bir yüreğin elçileridir.
Onları bulup hissetmek, oradan çıkarmak, yazmak ve okunacak bir duruma getirmek
Bir şairin en büyük emeğidir...

Saygı Duyalım...

Saygılarımla...

.
.
.
Mawish
.
.
.