Yakıp yıkıp çekip gittiğin yetmedi mi ki o içine yuvalandığım gözlerinden bihaber bırakıyorsun.Haykırışlarıma kulak tıkadığın gibi ateşler üzerinde cinnet geçirdiğimi tahmin ediyorsun.Susup, gözlerimi ufka mimleyip, geçmişle yaşadığımı,bütün neşemin kırılıp gama sürüklendiğimi biliyorsun.Tütün sarısı akşamlarda kan durmaz yaralarıma tütün bastığımı, acının hışmına uğrayıp parmak uçlarımda kıvrandığımı da biliyorsun. O incecik süt beyaz ellerini çektiğinden beri üzerimden an be an ateş içip lav püskürtüyorum.Ağzımda biriken ateş, yüreğimdekine denk gelmiyor,beni yakışına gönül koyuyorum. Yokluğun beni bu hayattan koparıyor,gözlerim vücudumun hamuru toprağa dönük,iki dünya arası seyahati bekliyorum. Katlimi mübah kılıp katilim oluyorsun.Şanına ne çok yakışıyor,bu uğurda terfi ediyorsun.

Öyle mahsun ,öyle yıkığım ki…Savaş sonrası viraneye dönen şehirler gibiyim.Ne yanımdan ne yöremden geçen var.Billur damlaların aktığı çeşmelerimden şimdi kan akıyor.Sultanların,şehzadelerin gezdiği gülistanımda bozgun var,talan etmiş haramiler,çemenliğin ahı var, çorak olmuş her bir yanım.İsa yaratılışlıydın,ölüyü canlandırırdı nefesin.Cennet ki hücrelerine kopyalanmıştı,bize dünyadayken sunulan reyyan kapısıydın.Bütün kapıları kapatalı çok olmadı mı?Ne olur çıkıp gel,bitsin bu hasretlik.Ya da kır kalemimi, katlim elinden olsun.

Suskunluğun zulmümü arttırıyor,sensizlik damarlarımda pıhtılaşıyor.Kerpiç kerpiç sensizlik dökülüyor dünyama.Bu sıkleti taşıyamaz gök, yüzünü döker arza.Arz dağılır ,dağlar kusar içerindekileri.İçerimi yarsan yaşama küsersin ki bunu asla istemiyorum.Katlandıklarımı,yudumladıklarımı,etime bastıklarımı bilsen çocuk kalmak isterdin.Büyümemek ve kimseyi kendinden ötürü yitirtip bitirtmemek isterdin.Öyle de olmuyor görüyorsun.Varlığından ötürü kanı çekilenler var,göz diplerinde mezarı olanlar.Yüreğinin gölgesine sığınan,avuçlarına kazınanlar,saçına tel tel bağlananlar var.Damar damar sana uzananlar, ordu ordu peşinden sürüklenenler.Sen yine böyle susup katlimizin fermanını imzala.Şanına çok yakışıyor farkında mısın?

Sabah sökülürken şafağın göğsünden içimdeki demli acıya,gözlerimdeki sancıya rağmen kulaklarım kirişteki seste oluyor.Yollar ırayıp ufukta birleşirken minik adımlarla ufukta belirecek gölgeni bekliyorum.Dünyanın yuvarlaklığını yeniden ispat edeceğin o günü.Önce gölgen sonra rüzgarı kıskandıran saçların, ayı küstüren yüzün, serviyi mahcubiyetinden solduran boyun bosun gözükecek.Sen yürüyeceksin yollar dalgalanacak, dağlar selama duracak.Sen yürüyeceksin hazan değen çemenlikler can bulacak.Sen yaklaştıkça kanım beynime vuracak, kanım parmak uçlarımdan, burnumdan, ağzımdan, kulaklarımdan fışkıracak.Böyle beklenir mi sevgili dostlar?Her daim harı göğsünde uyutarak beklemek.Sen yine de gelme katlimin işaretini ver.Katilim ol da şanın yücelsin.

Gözlerine baktığımda gördüğümün kalbin, olmasını ne çok isterdim.Yüreğin yüzüne yansıyor ve ben serapa yanıyordum.İçine baktıkça, içerine battıkça aklımı yitiriyordum.Yüreğim cezbeden çıkmıyor, ben baygın geziyordum alemi.Gezmiyordum, gökle yer arasında seyran ediyordum.Gördüğüm kalbin değilmiş sadece ben öyle sanıyormuşum.Sana her baktığımda tepeden tırnağa kendimi ,kendi gönlümü görüyormuşum .Canım, canımın ateşiyle yanıyor ,bakışımla küle dönüyormuşum.Sana her gark olduğumda kendime yolculuk ediyormuşum.Menzilimde olan sen değilmişsin ,ben, beni bulmuşum yollar nihayete erdiğinde.Oysa gözlerine baktığımda gördüğümün yüreğin olmasını çok isterdim.Yüreğin boşmuş,verdiğin sözler gibi.Kurduğun cümleler,yalancı bakışların ve bakışlarının altındaki sağnaklar gibi.Gel bir doğru yap ,şu yanlış alemde.Katlimin fermanını imzala ve katilim ol,bu daha çok yakışacak şanına.