Büyük İntikam

• 21 Ekim 2012 Pazar 22:04:35

"Hey kızım ! Topla kendini ve şimdi çık git seninle işim bitti ." derken pantolonunu toparlıyordu amcası. Kız ise şaşkın korkmuş ve kendinde değil bir halde avuçlarını karnına bastırıyordu.

Daha dün on yaşına girmişti , birsürü arkadaşının sesleri halâ kulaklarındaydı.

Annesi onu yanına çağırmış güzel bir kıyafet seçmiş saçlarını da taramasına izin vermişti. Babasının sesi geliyordu koridordan " hadi Ama kızlar gelin artık size birşey söylemem lâzım."

Beraber koridora ilerlediler annesi ile. Öyle mutluydu ki , bir yetişkin olma hevesini çok sevmişti. Babası hayranlıkla baktı kızına , muhteşem görünüyordu.
"Harikasınız kızlar, Şimdi size bir haberim var. Doyle yani amcan bize geliyor. İkiniz de biliyorsunuz ki o yirmibeş yıldır hapiste." annesi babasının sözünü kesti "iyi de o müebbet değil miydi ? Tanrım john o babanı öldürdü sonra da yaktı. " Babası başı öne eğik " Biliyorum hayatım ama tedavi gördüğü zamanlarda hiç kusuru olmamış . Ve mahkeme onun yeterince ceza çektiğine karar verip bırakmış."

Büyük bir sessizlik olmuştu. Annesi amcasının gelişini çaresiz kabullenmişti. Tartışma bittiğinde kapı çaldı kız koşarak kapıyı açtı. Karşısında elinde valiz olan biri vardı, amcası idi bu. Uzun boylu babasının tam tersi zayıf , sarışın , derin mavi gözleri vardı.

Birden kıza sarıldı. " oh amy sen ne kadar büyümüşsün , elimde en son altı yaş fotoğrafın vardı. Şimdi bir bayan olmuşsun. " Bu amy ’nin hoşuna gitmişti gülümsedi.

Sonra babası geldi ve hiç de sıcak olmayan bir sarılma gerçekleştirmişti. " John biraz başbaşa Konuşalım mı " dedi amcası.

Oda sanki mengene gibiydi john’a o gün gelmişti işte. Söze ilk Doyle başladı. " Kızın büyümüş john .. Ben hapise girdiğimde ondan sadece iki yaş büyükmtüm. Karın benden nefret ediyor john. Ona gerçeği anlatmadın mı lanet olası ! "

"Sakin ol Doyle sessiz ol . İkimiz de çocuk yaşta idik .. "

Doyle çok sinirli idi. Dişlerinin sesi duyuluyordu. " Lanet pislik bana tecavüz ettiğin gün seni yakalayan babamı öldürüp yaktın. Kendimde olmadığım için de benim yaptığımı söyledin ama bak çıktım , hiç hesap etmedin değil mi john ? Konuş be adam . " eliyle john ’u itti.

"Bu bir hataydı Doyle affet beni affet . Bak sana herşeyi sağlarım. Pasaport , ev hatta iş kurarız sana .. Bak daha gen.. " John sözünü tamamlayamadan yumruk yüzünde patlamıştı. " Bana çocukluğumu verebilir misin lanet olası, yıllarımı.. "

John yediği yumruğu hazmederken kanayan burnunu tutarak "Bak Doyle sakin ol bu gece burada kal.. Sakinleş yarın her istediğin olur Ama bugün yapma amy’ nin doğum günü.."

Doyle bir gülüş attı öyle bir gülüş ki bu john’u titretmişti iliklerine kadar. Beraber odaya geçtiler. Oda birsürü ergen doluydu. Doyle bir köşeye çekildi ve herkesi tek tek izlemeye koyuldu. İntikam için yaşamış , testlere katlanmış ve susmuştu. Çocukluğunun eksikliğini ta içinde hisseti ve daha bir kinlendi. Dışarıya çıktı dayanamıyordu.

Parti bitmeye başladığında hava kararmaya yeni yeni başlamıştı. Amy son arkadaşını da avluya kadar geçirmiş dönerken amcasını yalnız otururken gördü ahırın orada. Içeri gidip bir dilim pasta aldı. Annesi ve babası mutfakta bulaşıkla uğraşıyor ve tartışıyorlardı. Amy sessizce evden çıkıp amcasının yanına gitti.

"Merhaba gelebilir miyim " diye sordu ürkek ve çekingen amcasına. Doyle fare görmüş kedi gibi gözleri parlak bir biçimde gel işareti yaptı. Amy iyice yaklaşıp elindeki pastayı uzattı. Doyle " Mutlu yıllar amy. Çok şanslı bir çocuksun benim böyle bir şansım olmadı " diyerek pastayı bir kerede yedi ve konuşmaya devam etti "sanırım baban gerçekleri gizlemiş senden küçüğüm .. Öğrenmek ister misin ? " Amy’nin onayını beklemeden anlatmaya başladı. Babasının Ona tecavüz etmesini sonra dedesini öldürmesini suçu ona atıp hapise yollamasını anlattı. Anlattıkça amy’nin gözleri korkudan koskocaman oldu. Gitmek istediği anda amcası onu bileğinden kavrayıp ağzını kapattı o kadar korkuyordu ki gördüğü ve duyduğu tek şey amcası idi.

" Sıra bende Bitanem sıra bende.. Baban bunu başka türlü anlayamaz .. Ve bunun cezasını sen çekeceksin meleğim.. "

Amy sesini çıkaramadı ezildi amcasının altında... Paramparça elbiseleri paramparça çocukluğuna ilmik olup onu öldürmüştü.