Bir şiir ne ister okuyucudan ?
Ben bir şiirim en başıma koymuşlar adımı işlemişler Günül ’den Kanep çe gibi beni ..
ben bir şiirim adım var benim okumaya başlarlar beni önce ama adıma bakarlar önce ben kimim beni dokuyanı araştırırlar kimliği nedir diye .....
kalem beni yazdığında titrerim yanıma hangi cümle gelecek diye Elektirik alırsam yanımda durabilir bence yok Elektirik almasam bozarım kendimi haberiniz olsun neyse..
cümle arkadaşlarımızla kıta kıta diziliriz bazen sayfalar da oyun oynadağımızdan harfleri kaydırır duygularıyla oynarız yazarın oda bize küser siler baştan yazar bazen olmadı der hepimizi bir güzel çıkarır hayatından .Biz yazarın kalemi eline almasını bekleyene dek kafasında dolaşır dururuz . Bütün dizeler aklına yerleşiriz YAZARI uyandırırız bizi hizaya getirsin diye ...

ben bir şiirim derdim nedir benim neyim ben ?
bir nokta bir virgül kardeşlerimle uyum ve ahenkle dans ediyoruz her gece her gece
kafamızı bozduklarında serbest duruşa geçiyoruz edebiyat hocamız kızdığında esas duruşta heceye duruyoruz ..son cümleye geçip finali oynarken hazır ola geçip okuyucuyu selamlıyoruz

Yazar ,yoğun bir gün geçirmiştir kafası bozuk asabi duyguları karışıktır kaleme dert yanar sevdiğinin aldattığını söyler kalem başlar konuşmaya asılsızdır hikayesi yalnız hüküm giymek ister bu yürek der ifadesini alır yazarın güne ne zaman başladığını kimlerle oturup kalktığını haberler de ne izlediğini her şeyi sorar kalem yazar anlatır tek tek harfiyen döker bütün gün ne yaptığını defter kayıt altındadır silinmesi muhtemelen çok yüksek olan sırları beyin yoluyla hafızaya yerleştirip ana bellek oluşturur..
yazar bütün gün acı çekmiştir sakinleşmiş ve bizleri uyum içinde gördüğünde kalemle işler mısralara en yakınlarına haykırır duygularını ve en samimi dostlar dinler yazdıklarını uzaktan duyulur bazen sesi tüm şehir şahit olur yazarın duygularına ...

Bütün gün mısralar da bekledik bir okuyan çıkar mı bizleri acaba ?

ŞİİRİN KENDİSİNDEN DİNLEDİK HİKAYESİNİ DOSTLAR




GÜMÜŞ KALPLER
AYŞE CANİBERK....