gökhan'ın ölümü

• 17 Şubat 2008 Pazar 17:25:51

okuldan eve geldiğimde apartımanın önünde bizim ali’nin motorunu gördüm.sonra içeri girerken kapının önünde erkan’ı gördüm.
hayret ettim!yüzüme gülmedi.hem bugün tamirhanede çalışıyor olmalıydı.o an,"bir şey oldu birine" diye düşündüm.aklımda olasılıklar
dönerken,erkan’a "ne oldu?" diye sordum."gökhan öldü"dedi.o an nasıl bir şaşma hareketim oldu biilmiyorum ama kesin"yapma bee,ne zaman?"
diye salakça bir şey söylemişimdir.

hemen atlayıp motora ali ve vural’ın bulunduğu yere gittik.motoru erkan’ın amcasının evinin önünde bırakıp
kamiloba’ya,cenazenin kalkacağı camiye doğru yola çıktık.

biz kamiloba’ya varıncaya kadar size gökhan’ı anlatayım:
çok içki içiyordu gökhan.bir ara bi orospunun evinde iki hafta kalmıştır.bize msn’den yaşadıklarını anlatıyordu.
ondokuz yaşındaydı,kolları boydan boya faça ile doluydu.herkese,herşeye küfrederdi;annesine,babasına,hatta tanrı’ya bile.ama bizim yanımızda
etmesine asla izin vermezdik.çok cömert,dost bir insandı.vural’da bir kaç kemeri,pantolonu,tişörtü var,erkan’da tesbihi.bana da ne istesem verirdi..
iyi de bir muhabbeti vardı,espiriliydi.lakap bulmakta üstüne yoktu.bizim taner abinin kalıplaşmış ’gulyabani’lakabını takan oydu.
gökhan şiir yazarmıydı bilmiyorum ama espiri olsun diye ottan böcekten doğaçlama kafiyeler söylerdi.

son bir aydır yatalaktı.denizde boğulmuş,40 dakika sonra çıkarılabilmişti.yoğun bakımda iki hafta geçirdi.
sonra hastaneden çıkardılar,eve getirdiler.baldırları benim bileğim kadar kalmıştı,
bilekleriyse baş parmağım kadar.rahat bi 20 kilo vermişti,ki zaten çok zayıftı.her hafta evine ziyarete giderdik.
gün geçtikçe iyiye gi,diyordu aslında,ama zor yürüyor ve konuşuyordu.

kamiloba’ya geldik.caminin karşısındaki kahvenin açık hava masalarından birine oturduk.
ikindiye 40 dakika vardı.
cenaze arabasına bakarak tam 40 dakika öylece oturduk.yolda,nasıl öldüğü ve geçmişi hakkında epey konuşmuştuk.
şimdi dördümüz susuyorduk.

ikindi namazına erkan ve ben girdik.
vural ve ali sadece cenazeyi kıldı.
namazdan sonra büyük bir kalabalıkla mezarlığa gittik.gökhan’ı abileri açtıkları çukura koydular.
üstüne tahtalar sabitlediler,toprak ona gelmesin diye.ilk kez bir ölünün gömülüşünü görmüştüm.arkadaşlar ağladı ama benim yalnızca gözlerim doldu.
onlar da şimdi boşalıyor..

annesi,babası küçük kız kardeşi perişandı.babasını babamın yerine,
annesini annemin yerine koydum,mahvoldum.küçük kız kardeşini de,bir yerim kanadığında bile çok üzülüp ağlayan
kız kardeşim yerine koydum,çok fena oldum.ailemden birini canım arkadaşım gökhan’ın yerine koymak istemiyorum.
allah gökhan’a rahmet,ailesine sabır versin,aileme uzun ömür.(amin)