tarçın kokularının salındığı mahalle... çocukluğum, azılı duvar yazılarının elini kolunu sallayarak gezdiği sualsiz zamanlarım, geri dönermisiniz isteklerimi sıralasam pusula kokan kağıtlara...
ne geceleri affedebiliyor ne gündüzleri bağışlayabiliyorum geri dönsem arkama ve hükümsüz yargılsam bir kez olsun sensiz zamanları...taşları koyup tunus kokulu kentler diksem üst üste , zamanı geri alsam, gelirmisin benimle ? özgürlükle çırpınan sığınaksız çırılçıplak bu kente...toz kokusunu içimize çeker ,denizi beraber alkışlardık , martılarına çile çektirmeden balıklarını biz ısmarlardık, yosunlarını kargaşadan uzak yürüyerek çıplak ayaklarımızla yoklardık. bildiğimiz tüm meselaları yorulmadan oynardık ,oyun bittiğindeyse terleyip su içer birbirimize kızmadık, çarşılarından birkaç anne gülüşü satın alır süslendiğimiz aynaya koyardık, düğünlerini soluksuz izler gelin duvağında arta kalmış bir perçem hüznü biz çalardık...
gelseydin benimle eğer o kente gündüzleri sonralara erteler,geceleri sabahlatmazdık...