- 574 Okunma
- 0 Yorum
- 0 Beğeni
Tek kullanımlık bilet
Daha mı özgürüz aşkın kalkanları kalkınca önümüzden?
Daha mı mağruruz ayrılık sabahlarında?
Gün ışığı odaya vurduğunda hissederiz sahip olduklarımızın ne denli mutlu ettiğini. Ne ölçüde karşılığını verebildiğimizi. Yine aynı şekilde kaybettiğimiz en değerlilerimizin acısını.
Hangi yol ayrımında unuttuk biz olmanın o ayrıcalığını?
İkili bir yürüyüşün yapayalnız bir yolculuğa dönüştüğü o anda tanıştık yalnızlığın o soğuk esintisiyle. Bütün sihrini avuçlarımızdan saldık dilek ağaçlarına. Bütün güzel cümleleri karmakarışık cümlelerle boğduk karanlığımızda.
Sesi gitmiş, hasta bir aşkı zorla konuşturmaya çalıştık etkisiz tedavi yöntemleriyle. Yatalak bir ruhla korkuluğa çevirdik aşkı, iklimleri bozuk bir dünyada terk ettik onu. Sebepsiz hırçınlığımız bu yüzden belki de.
Kovaladıkça zaman döngüsü içinden ne aldık ne veriyoruz evrene, surat asışlarımızla kaç hayata çekilmez kılıyoruz bu günü, kaç kalbi soğutuyoruz kendimizden?
Kaç yürek en sıcak odasında barındırırken çekilmezliğimizi kaldıramayıp, karanlık bir çerçevede hapsediyor bizi?
Diyorum ki, hayat bütün ihtimallerin gerçekleşebileceği kadar geniş, bütün seçenekleri eleyebilecek kadar zor, bütün mucizeleri yaşatabilecek kadar sürprizlerle dolu.
Diyorum ki, hayat istediğimiz ölçüde cömert, sırt çevirecek kadar nankör.
Aşk bazen de hayatın gerektirdiği bir savaş, bazen de yenilgiyi kabul edemeyen bir hükümdar…
Isıta ısıta önümüze konan döngü içerisinde hep aynı şeyleri yaşamanın şikâyeti niye ki, bu oyunun senaristiyken üstelik.
Daha bir yalnızız sonu meçhul bu yolculukta, daha bir mağrur.
Dünya içinde bulunduğumuz oyunun adıyken, aşk tek perdelik bir oyun yalnızca.
Bütün iklimler hep aynı aslında; hissedebildiğimiz kadar yazı, üşüyebildiğimiz kadar kışı var.
Mutlu olduğumuz sürece kalabalık, hüzünlerimizle yalnızız.
Kendi kurduğumuz oyunlarımızda samimiyetlerimiz, beklentilerimiz.
Oysa her gelişin bir dönüşü var. Her oyunun bir sonu;
Daha mı sessiziz her başlangıcın bir sonu olduğunu anladığımız an?
Daha mı keskin cümlelerimiz ,imkansızları isterken bile,
Şimdi daha bir buruğuz sanki, gidenleri uğurlarken, daha bir kendimiziz, daha bir hüzün dolu ve pişmanlıkla bakıyoruz anlayınca; hayatın ne kadar kısa ve tek kullanımlık bir biletten ibaret olduğunu…
-Nuray KAÇAN- S’onsuz’ Yolculuk’tan...
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.