Gölge Koleksiyoncuları
anlatamıyorum bu sessizliği tanrım!
n’olur bağışla sözcüklerimi hiroşima kokardı saçları dokununca o kızıl şelaleye avuçlarım yanardı duyuyor musun kızıl bir ülkenin kalbini söküp iğfal ettiler kıyılarını tırnaklarını kesip göğüme çivilediler çirkin yüzlerinin dokuz saniyelik sus çığlıklarıyla aldılar sesimi benden görüyor musun bir gece göz mahzenlerimi basıp yaş şişelerimi çaldılar tanıyordum onları yüzleri yoktu her gece şehirdeki başıboş gölgeleri toplayıp yalnızlık müzesinde açık artırımla satan gölge koleksiyoncularıydı onlar tek sırdaşımı gölgemi de onlar çalmıştı biliyor musun bağrımda filizlenen çiçeklerin hükmü yok artık her gece uykularımı kaçıran devlet katildi ’yandaş’ ve ’soydaş’ iki azılı düşman ’sus’ dedin sustum tanrım dilimi yeniden öğret bana anlatamıyorum kendimi anlıyor musun Barış Çiçek |
görmezler, duymazlar, bilmezler,
hiç dile gelmezler..
Yüreğine sağlık Barış,
Sevgiyle.