BİRAZDAN KIYAMETİM KOPACAK
Esmemiş rüzgârların getireceği bir umuttu,
Ne vardı ne de yoktu. Uzun zamanlar öncesi gibiydi beklide, Hayat… Çoktan silinmişti hatıramdan. Şimdilerle hiç bağdaşmıyordu. Bir zamanlar diye başlayan hikâyemdi hep, Ne öyküydü ne de masal oldu, Ve sonuna hep nokta kondu… Sustuğum son cümlemdi bilmeden, Lal olmuşçasına dilimi acıtan, Ağlamak mıydı yağan yağmur, Ya da su gibi akıp gitmek miydi? Ömür… Mum ışığında son mahnıydı belki de, Maşuku ağlatırcasına, Yanık, yanık inlemek… Ey ömrüm, şimdi titre, Ellerin üşümüş, Ayakların üşümüş, Başın öne düşmüş, Sol yanın buruk, Tenin daha sıcak, Birazdan kıyametin kopacak….. DUDU BAYRAM EYEOĞLU/ANKARA |