nefesimin kenarından alevi solda kaynayan bir çocuğun gölgesi sarkıyor
birlikte tutunduk boşa! adi’l bakan beylerin fermanından resmiyet giydirilmiş bütün ayıpları kapımızın önüne bırakıp kaçtılar
elvan çiçekleri kopartılmış kentsel bir harabeydik artık kalbi ayaz’da kaldı her birimizin
mürüvveti görüldü gözaltına alınışımızın hammaddemiz ölümün kendisiydi ki ölüm bizim göbek adımızdı haydi baba bir omuz ver de çuvalla bizi
söz ve bestesi anonim olan ülkemde melez hikayelerin oluşumuydu toplamımız sarışın kalemlerin tükettiği malzeme olduk kırma ihanetlerin kirli ellerinde yok edilerek
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Resmiyet şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Resmiyet şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
çok güzel olmuş başarılı çalışmalarınız kendine has öz güveniyle bütün okuyucusuna kendini hatırlatacak nitelikde güzel bir paylaşım kutlarım yürekten.yüreğini
'görülmüştür' mektuplar gibidir 'resmiyet'in' bir yanı, bir yanı dili kesilmiş bir tarih.. toplu gözaltılarda kitaplar yakılmadan önce insanlar yakılmıştı,anımsıyorum da anneme aynı sesleniş içindeydim 'vasiyetim olsun anne beni o’kula gönderme sakın'!..yıkıntılarımızdan öğreniyorduk gayriresmi tarihimizi.. sırtında bir çuval insanlığımızı taşıyan babadan az önce,eteklerinde çocuğunun parçalanmış bedenini toplayan anneden öğreniyorduk.. fratın sularına otuz dört koldan kan damıtan 'resmiyet'.. sevgili şairin dediği gibi 'hammaddemiz ölümün kendisiydi'.. 'tutanaklara geçilsin' bu şiir cinneti olsun karaadamların..sevgilerimle..
söz ve bestesi anonim olan ülkemde melez hikayelerin oluşumuydu toplamımız sarışın kalemlerin tükettiği malzeme olduk kırma ihanetlerin kirli ellerinde yok edilerek
Pimi çekilmiş dünyaya Sen de bir şiir patlat ! Şairi kalmamış coğrafyalara Ha bire kitap basıyoruz Kitaplar çoğaldıkca İnsanlar açlıktan ölüyor Kitaplar okunmaya devam ediliyor Ekmek yetmiyor dünyaya Bu dünyada ne zaman kimse aç kalmayacak Toprak yetmiyor Çok kitap basılıyor İnsanlık alçalıyor Binalar yükseliyor Uyurken bile Uykusuzluk kaçıyor gözlerime
Eğitim, bıçağın bilenmiş iki tarafıdır. Tene vurursan yaralar, akla vurursan devşirir 666 km içerisinde.
'Sonra bir zamanlar cehalletten güneşin yüzünü görmezdi Kar altında inleyen yüzler Soğuktu, uzaktı, hep yapay düşlerdi tek dişi kalmış batının bilgeliği Ama bilmek gerekirdi Aynı yaşayamanların neden aynı şekilde öldüğü.
İçimizde kırılmış bir dal oldukça umut, kuşlarımız döner dolaşır oraya kunar, Yarattığımız bütün güzellekleri tutuştururken gerçeğe Bilmek gerekirdi, Ademin evlatlarının gözlerini asla masumların yattığı toprağın doyurmayacağını...
şair odur ki iki omzunun arasındaki nehir de toplumu yıkar kimi zaman gözyaşıyla kimi zaman kendi vicdanıyla
henüz ayaz bebeğin yarasını saramamışken elvan elvan hüzün yığıldı omzumuza sonra bir baba ve sırtındaki çuval ile ayaklar altına alındı dünya ve de üzerinde turfanda olarak kalmış insanlıkla
oysa yol haritamızı yüreğine sermiştik resmi ağızlarda kardelen ismini hibe edinirken lakin göklere çıkaramadan derisini yoldular
sahi heval eğitimi bu kadar çabuk tüketmenin vebali midir bunca mazlum ahının dünyayı bir sis olarak kaplaması
bilinen bir gerçektir beyazı hep çok sewişimiz belki de bundandır ölüm ile adımızın yan yana anılması
zamanı ne zaman gelecek bilmiyorum tüm kimliklerinden sıyrılarak yalnız -insanlığa- yol alınması
yine çok düşündürdün kıymetli şair yüreğine, kalemine en önemlisi adına yaraşır bir biçimde gönlümüzü, aklımızı avucuna Cömert'çe aldın
resmi bir cenaze kalkıyor şimdi mısraların arasından ağıdını "sarışın kalemlerin karma ihanetlerine" inat insanca yakalım.
" Sözü ve bestesi anonim" vay ülkem vay dünyam vay...
saygıyla
.
-Rezber Camêr- tarafından 2/11/2014 11:50:43 PM zamanında düzenlenmiştir.