Can 'aFeyza Can ’a biliyorum göğüs kafesine yaralı kırlangıçlar basmışsın yine soluğun üşüyordur muhtemelen oysa; kalp/azan sancılar dökülürdü gözlerinden bir nehrin yataklarında kuruyana dek beyaz mendiline sarıp mavi saçlarını izbe bir uçurumdan boşluğa savururdun köhne bir aşkın ardından gözyaşlarını toprağa içirirdin sevdanı göğe bağışlardın en çok da solundan kanardın topal bir imgenin içine düştüğünde çocuktun biliyorum hüznünü kağıt’a dökerken tanıdım sonra yollarına çocuk cıvıltısı ek(l)erdi leylekler bahar olurdu bakışların can’a aşk değerdi hatırlıyor musun? başka üşümüştük yollar yâr’a çevrildiğinde Olgun Onur abi me teşekkürlerimle Barış Çiçek |