BU ŞEHİR ZİNDAN BANA YOKLUĞUNDA....
Bu şehir zindan bana
yokluğunda Demir parmaklıklar yok sensizlik ayağıma pranga eski paslı kirli... Bu şehir zindan bana senden uzakta gözlerim isyanda Ellerimde yokluğun kelepçe zehirli karanlık acı... Bu şehir zindan bana yalnızlığımda gülüşün olmayınca güller de küsmüş Hele kuşların sesi kesildi yollar da kollarını açmıyor ya nefes alsam ne fayda sen aldırma... Bu şehir zindan bana korkularımla Uykularımı yırtıyorum her gece kötü rüyalar görününce Ninniler söyle sen ! Uzaklardan rüzgar getirir kulağıma... Bu şehir zindan bana Duygusal görüş günlerinde çalan telefon istiyorum Bir alo! çekiyor canım bir tas sıcak çorba misali... Bu şehir zindan bana gardiyanlarla Sağım solum önüm arkam bir sürü uğursuz gardiyan Dualarını eksik etme uyuyayım Ne zaman geldin yanıma o zaman uyanayım... NOT : Gelmezsen ninnilerini dinlemem ve ölmem meraklanma.... Özgür SARAÇ/Râzı İlk şiirlerden... |