minicik
kalbimi verdim
yetmedi sesimi verdim ses olsun diye kar etmedi yutkundum aglayamadım bakıslarıma ses tanıklık etti zamanı içtim gülüyordu ülkem bakıyordu öyle çaresiz gölgem karanlıkta her yerde uzun gölgeler gizliydiler minicik yüzlere aldırmadılar her sabah zehir içiyordum her sabah aksamın önünden geçiyordum sabah yoksuldu sabah sabahtan yoksundu gözler gülmeliydi sadece ben arada gidince üzülmeliydi gözünden damla degil sel bakıyor gözlerine gelecege mahzun bakıyor gözlerimden her gece kezzab akıyor konusamıyordum konussam bir sey de yoktu degismedi degistiremedim onlara bir avuç gülücük yetistiremedim sizleri seviyorum yavrularımm |
Gönlüne ve kalemine sağık...
................................................Saygılar ve selamlar..