MutluluklarMevsimlerin değiştiğini hiç kimse bilmeyecek Ve karıncaların üşüdüğünü Bir zamanlar açardı güllerimiz Çarpardı yüreğimiz zümrüt tepelerde Ah yarının Gelmeyeceğinden korkarak yaşardık Severdik oysa, öylesine ölürcesine Sevinirdik küçük parıltılarda Şimdi büyüdü mutluluklar Biz yetişemez olduk çocuklarımıza Oyunlar azaldı çoğaldı oyuncaklar Azaldı MUTLULUKLAR Taşla, çamurla, çemberle oynarken Nasılda çoğalırdı umutlar Gel sevinelim desem kaç kişi öpecek yüreğimden Gel oynayalım desem… Gel gezelim desem Gel desem… Yorgunluk, bıkkınlık, sevgisizlik Pusu kurar aramıza, darılırsın Oysa sende severdin yeşili Bulutlara sarılmayı Ah mutluluk uçma Yakalayacağım sonunda Kim bulabilir ki şimdi Sakladığım düşlerimi? |
Esenlikle...