MANOLYAMGönlümün saatini sevgiyle aşka kuran Ömrümün kuytusuna kumru gibi sokulan Zamanın uslanmayan sarkacına dokunan İçimdeki ırmağı denizine koşturan Sevdasıyla yüreğimi coşturan Zulamda tepinen taysın Manolyam İmkansız düşlerimin masalsı tadı Mutluluğa açılan kapımın anahtarı Yüreğimi kemiren hazin hasretin adı Ademle Havva ’dır aşkın miladı Cennetten kovulma sebebi elmam Tanrım seni bana saysın Manolyam Ürkek serçe uykusunda aklımı uyuttuğum Umudun mavisiyle oynaşan çocukluğum Sevdikçe sevildikçe büyüyen tutkum Kafesimde öten muhabbet kuşum Tutuştu yüreğim kalp atışından Volkandan fışkıran lavsın Manolyam Gök kuşağımı çizen ressamın usu Gül bahçemin yedi veren kokusu Demlenen sızımın hüzün tortusu Güzel düşlerimin vuslat uykusu İçeyim sevdayı avuçlarından Aşk okumu atan yaysın Manolyam Yaşama kaynağım suyum havamsın Azalan yanımı tamamlayansın Ezelim ,ahirim pembe dünyamsın Özümü gösteren sırlı aynamsın Sisler arasından süzülen hülyam Sığındığım liman koy’sun Manolyam Aşk odunda semah dönen pervanem Işığı rüzgarla sevişen gölgem Ayrılık beterdir inan ölmekten Sensiz bana cennet bile cehennem Sen gönlümün gök yüzünde parlayan Yakamoz gecemde Ay’ sın Manolyam MELAHAT ÇETİNKAYA |