MADENCİ
Kömür karasında umut sabrıyla
Ekmeğini arar durur madenci İner derinlere şimşek hızıyla kazmayı sabırla vurur madenci Ne gecesi vardır nede gündüzü Umutla doludur daima sözü Ekmeğin peşinde karadır gözü Geriye dönemez yürür madenci Ardına bakmadan çıkar evinden Dualar okurlar yerin dibinden Başını eğerde hep edebinden Şükrünü mevlaya eder madenci Ardında bırakır evi barkını Peşinden umutla bakar kadını Sabıra nakşeder yazar adını Alın teri döker yürür madenci Dönüşü olmayan bir yola çıkar Gönlünde hüzünler gözünde vakar Ağlarda yaşları kalbine akar Her gününü son gün yaşar madenci Yürü be aslanım eğme başını Dua ile sileriz akan yaşını Yetmiş sekiz milyon taşır naşını Ruhunuz şad olsun şehid madenci Ağlama akmasın bir damla yaşın El üstünde cennete gidecek naşın Sen şehidsin artık dik dursun başın Kabrinde hep güller açsın madenci |