İsyan
Hey ölüm
Sana meydan okuyorum Diye bağırdı kadın Uyuşuk yıldızlara bakıp daldı Seslendi tanrısına yüzyıllar öteden Çığlık çığlığa bir susuşla Seslendi tanrısına Hangi yıldız benimdi söyle Neden parlamıyor,bu ne tembel gök böyle Hey ölüm Daha vakit gelmeden Diye bağırdı kadın Neden tepemde dikiliyorsun söyle Uludu bir köpek,yıldızdan parlak gözleriyle Seslendi tanrısına kadın Taçlanmış tüm dişiliğiyle Nerede yıkanmış anılar söyle Hangi defterde kaldıysa beyaz sayfalar Oradan dirilt beni yeniden Hangi acıyla yıkandı bedenim böyle Neden doğmuyor güneş söyle Hey ölüm Nereden çıktı bu siyah gece Diye bağırdı kadın Ve seslendi tanrısına Doğarken gömmek için mi yarattın beni böyle Kozasını yırttı ansızın,ışığa koştu Kırışık deriyi söküp attı bedeninden Bembeyaz pamuksu teniyle Ölüm duvarını aştı kadın Yeniden can buldu bedende Şahlandı bir doru kısrak Seslendi tanrısına Yazgımdaki eşi yolla diye |