İSTANBULU DÜŞÜNÜYORUM YÜREĞİMDE GURBET ACISI YADA KISACA (EVLAT ÖZLEMİ)I deşme içimdeki gurbeti yüreğim deşme dalıp gidiyorum bazen boğazdan sesler geliyor kulağıma taa ikinci köprünün oralardan martıların kanatları yankılanıyor hafiften lodos da sallanan ben oluyorum sanki İstanbul a kar yağıyor diyorlar burada ben üşüyorum donarcasına bir titreme çöküyor bedenime memleketin sıcaklığı fayda etmiyor ah o gözlerinin karası geliyor aklıma ah o güzelim gözleri diyorum düşündükçe gurbeti ağlamamak elde değil alıyorum elime peçeteyi kulağım telefondaki seste neşeliyse sesi gülüyorsa konuşurken efkar dağılmasa da kalkıyor ağırlığı hafiften kızım diyorum kızım..... II hey gidi kalbim hey ne kadar da yufkalaştın bugünlerde dokunsalar ağlamakta tavan yapacaksın sürekli gözlerin nemli her hüzünlü cümleden sonra paldır küldür yaş hey gidi yüreğim hey kaldıramıyor artık ayrılıkları yaş mı kemale erdi nedir bir gariplik var bilemedim istanbul diyorlar televizyonda bişeyler batmıyor mu sana da yoksa batan ben miyim yapma be gerçekten mi hey gidi kalbim hey açıyorum kapatıyorum bakıyorum gözlerimi çeviriyorum fayda etmiyor hüzün artık ikiz kardeşim gibi dibimden düşmüyor sesim soluğumda çıkmaz oldu var mıyım yok muyum aç mıyım tok muyum bilmem ki bilemedim hey gidi yüreğim hey sigarada içmiyorum artık hazır mazeretim de var aslında alsam elime bir tane yaksam tellendirsem şöyle üflesem istanbul a dumandan yazsam KIZIMI ÖZLEDİM gider mi bilemedim bilemedim ASARI |