Savaş 

---

Galibiyet…
Sarsılmaz bütünlüğüm aniden yerle bir oldu. Derin bir nefes alış süresinde yıkılan kalbimin duvarlarının yerine zambaklar yüz gösterdi bu çorak arazide. Savaştan arda kalan harabelerin arasında sırıtan küçük kız çocuğu “galibim” diye haykırıyordu adeta.

Savaş…
Eski bir anıya olan savaşım. Eski bir sevdanın küllerini söndürememenin verdiği hırsın yansıması. Ama bitti. Parmaklıkları pastan çürümüş kafeslerimden birinde esir ettim anımı, eski sevdamı. Aşka dair tek düşüncemde bir tek siyah saçlarını kokladığım cadım var. Beni kazanında kaynatmaya doyamayan, iksirlerini dört bir yanıma salan.

Harabe…
Gönlümün dört bir yanı yandı, yıkıldı, aşındı bu savaşla. Çabaladıkça battığım bu bataklıktan kurtulduğum andı geçmişimi unuttuğum; unutmaya başladığım. Yıkıntıların, göçüklerin altında bir el yaşlı ama genç, iri ama narin. Sarı kurdela, parmağında sallanıyor, güneş ışığı parlaklığında ela gözlere. Tuttuğumda ucunu her yanı yeşermeye başlıyor gönlümün. Sarıldığımda ona, gözlerim yaşlanıyor ve düşüyor bir damla etek ucuna. Bu harabede tek duygum o oluyor şuana…

Sessizlik...
Sessizlik doyumsuz zevk veriyor. Onunla yaşadığım her saniye gibi. Damarlarımda gezinen kan gibi, gözümden akan yaş gibi benim oluyor sessizlik. Onun yanında zaman duruyor; akmıyor gelecek, geçmiş beynimin yollarında. Dudaklarında bir şarkı geziniyor, yalnızlığı anlatıyor bana. Onsuz olduğum saniyeleri adeta.

Nihayet;
Meçhullere sürüklenir yürek her zaman. Çelimsiz sac ayaklara oturtulmadan yaşanmalı onunla duygularım. Kırılmadan sevilmeli camdan kalbi. Okşarken yüzünü, parmak uçları yanmalı insanın. Sac ayaklara oturtma sevdalardan olmamalı o…
…
Harabelerin arasındaki minik kız, her zaman başaracaksın ve bağıracaksın “galibim” diye. Hayat savaşmak, yenilmek ve harabelerden güzellikleri çıkarmaktan ibaret değimli zaten?

Her insan bir kere kırılır, yıkılır ve bin kere onarılır.

29.12.04



Bu Hikayeleri Okudunuz mu?

---

• Yaşlı Kadın ve Meşe Ağacı
• Yalancı Aynalar
• Vazgeçilmezim
• Vietnam Gazisi
• Uçan Balon