Ortaya karışık, bir tatlı huzur vermeye geldik

Madem iyi olamıyoruz; madem sesimiz içimize kaçıyor ve içimize de zilyon tane efkar oturuyor; madem -sadece- sosyal medyadan ahkam kesmelerin bir parçası olmaya devam ediyoruz; madem ‘yok yere mi delirdik’ diyen duvar yazılarının altında kadraja düşüyoruz; madem bugün internette bulunan ve hareket eden 540 milyar trilyon elektron, sadece 50 gram çilek ağırlığında; madem ‘çok fazla düşünüp, çok az hissediyoruz’ diyen Charlie Chaplin’e (her defasında inceden) göz kırpıyoruz; madem kafamız her daim güsel ve karışık kelamlarıyla meylere dalıyoruz; o vakit, ilk aşamada sokağın bir ucundan diğer ucuna bayır aşağı bırakıyoruz kendimizi (tabii hala kendimiz yerindeyse), ayarı şimdilik unutun, yokuş aşağı bırakın bakalım neler oluyor!? Bugün öylesine ortaya karışık bir şeyler olsun istedim. Kim bilir akıp giden olur, olmadı akanlardan dinleyenler olur diye dökülüyorum en temizinden! Pek şükela 206 kemik faniler, kısaca ortaya karışık bir güzergah çizelim istedim, belki birilerinin rotasına denk gelir de miss olur niyetine... (Şimdilik eyvallah!)