ELVEDABu sessiz gecenin son sabahında Ruhumda hicranı eriteceğim. Yalancı dünyanın her günahında Tövbeyle arınıp şükredeceğim. Artık ne gölgem var, ne de suretim Yavaşça tükenen bir meşaleyim. Cellât vursa bile acımaz etim Sonsuza dökülen son şelaleyim. Dostların gözünde bir hüzün olmak Yaşlarla süslenen acı tebessüm Gönüller içine sözlerle dolmak Bakılan yerlerde belirsin yüzüm. Rüyasız uykuya dalıp da bir an Sessizce görünsem düş perdesinden. Yol alan geminin bakıp ardından Bir çağrı beklesem güvertesinden. İnancın vecdiyle vuslata varıp Bu yerden usulca uzaklaşayım. Toprağın bağrına kendimi sarıp Bir huzur içinde menzil aşayım. Kim bilir son uyku ölüm adında Yeni bir yaşamın iptidasıdır. Soğuk bir vedanın buruk tadında Bu gülüş bir ömrün elvedasıdır. EMİN ZEYBEK Ocak 2011 - Bursa |
Sözlerin Ahenginden gerçeği yansıtan, biraz da buruk bir şiir.
Her ne kadar hayatın ta kendisi olsa da, Elveda şiirlerini ve dahi Elvada kelimesini hiç sevmemişimdir.
Her zaman ki gibi Harikulade.
Tebrik ve en kalbi sevgilerimle...