ÇOCUKLUĞUMU VERİN BANA
İşte bakın ellerim
Kelebek gibi ince ve narin. Yükleyip dünyayı sırtıma Taşı diyorsunuz. Yaşımı biliyorsunuz Tartıda kaç çektiğimi de. Önce doğuruyorsunuz Sonra çok sayıyorsunuz... Ne işim var mısır tarlasında? Bana mı kaldı pamuk toplamak? Alın dorse bir kamyon Doldurayım damperini kumla. Cebimde olmasa da para Benzin yerine tükürük saçarım. Dizlerimin üzerinde uçar Sürerim arabamı Zigana’ya kadar... Daha kendimi taşıyamazken Kardeşimi yükleyip omzuma Benzetiyorsunuz hamala. Geçip ocak başına Yemek pişiriyorum. Yanınca ellerim Sarılıp ağlaşıyoruz Ben ve minik kardeşim... Oyuncak bir bebeğim olsun. Saçlarını tarayım. Annem örsün pembe hırka. Ninni söyleyip uyutayım, Dizlerimde avutayım... Takıp boya sandığını Salmayın sokağa. Top oynarken yaşıtlarım Bakıyorum ellerimde kara kına, Utanıp sapıyorum başka sokağa. Bir güvercini alıp koynuma Gözyaşlarımı yediriyorum avucumda... Bakın ben daha küçüğüm. Yakamda saklı göz boncuğum. Bırakın el sallayım uçurtmalara, Vapurdaki yolculara. Selam çakayım asker amcalara. Onlar da gülümseyip el sallasınlar Şenlensin bütün dünyam. Ben daha çocuğum, Yeter bana bu kadarcık mutluluklar... Yazan:MEHPARE GÖKÇE |